Uiteindelijk kreeg hij een Theo (een hippe naam in de Verenigde Staten – hier iets minder) en een Milo, maar columnist Peter Hartlaub herinnerde zich gisteren ineens dat Atticus tijdens de zwangerschap een reële optie was.
Voor een bokser of een badass acteur zou het nog kunnen, maar niet voor de zoon van een lerares Engels, zo redeneert hij. Dat zou te pretentieus zijn geweest en hij is blij dat zijn vrouw en hij de naam van de Romeinse beroemdheid van hun lijstje hebben geschrapt.
Jammer genoeg kan niet iedereen zich herinneren welke namen onderweg zijn afgevallen, maar de namenliefhebbers hier vast wel! Welke namen waren ooit favoriet, maar zijn het niet geworden?
Ben je daar blij om, of heb je toch nog een warm plekje in je hart voor dat prachtige maar onuitspreekbare Aurora? Was je zoon bijna Jeremy geweest, maar is het maar goed dat het bij die single van Pearl Jam is gebleven?
Hier stond tijdens de zwangerschap van de oudste Amber op het lijstje..eentje die er heel snel afging toen we een moeder haar Amber hoorde roepen in een winkel..kan me nu ook niet meer voorstellen dat we die ooit overwogen hebben.
Oudste had in geval dat ze een jongetje was geweest overigens Pepijn geheten, ook die heeft het niet gehaald richting de lijst voor nr2-3-4..Toch heb ik er nog wel een zwak voor.
De jongensnamen die we hadden bij nr 3-4 zou ik zo alsnog geven, daarin dus geen enkele spijt en natuurlijk ook niet over de uiteindelijk gegeven namen.
Vroeger wilde ik zelf altijd Esmeralda heten, práchtig vond ik dat, zo prinsessenachtig. Ik was er zeker van dat mijn dochter later zo zou heten. Inmiddels ben ik daar behoorlijk van afgestapt!! Zelfs als tweede naam gaat het me te ver, ik houd helemaal niet meer van die lange en chique namen.
Mijn dochters zijn nog zo jong dat ik me nog goed kan indenken waarom ik voor de namen koos die op onze longlist en shortlist stonden, maar het niet geworden zijn.
Als tiener vond ik Cedric de perfecte naam voor een jongen en Lily voor een meisje. Hoewel ik die namen nu niet meer zou geven, vind ik ze nog steeds niet bepaald niet lelijk. Ook mijn (nog voortdurende) liefde voor Simon is toen ontstaan.
Op de lijstjes die ik als kind bijhield stonden veelal lange, dramatische namen uit het voornamenboek van Van der Schaar. Damaris, Scarlett en Cecilia zijn er drie die ik me nog kan herinneren. Vreemd eigenlijk dat er niet meer is blijven hangen, aangezien ik daar toen intensief mee bezig was. In oude dagboeken moeten nog wel wat van die lijstjes staan.
En ik vond als kind Marjolein zo mooi! Een shortlist heb ik nog niet gehad, ben me feitelijk nu aan het orienteren om later niet stapel van de zwangerschapshormonen tot de meest monsterlijke keuzes te komen ;). Marjolein wordt het in ieder geval niet meer…
Vroeger hield ik het meest van ‘saaie namen’ en had ik liever gehad dat mijn naam Ella was geweest. Mijn naam die ik heb (ook Emma!) vond ik vroeger een hele rare en ouderwetse naam.
Maar nu staat hij ineens in de top 10, op nummer 1!
En over Ella zal ik nu maar niet beginnen, ik snap niet waarom ik die naam vroeger mooi heb gevonden. (Terwijl ik Elle wel weer leuk vind?!)
Het lijkt wel alsof ik vroeger in de toekomst kon kijken, want op mijn lijstje van vroeger stonden o.a. de namen Roos, Sophie, Eva en Sarah. Deze namen zijn ook nu erg populair.
Mijn smaak is wel verandert, er is een wereld voor me opengegaan bij wijze van toen ik me ging verdiepen in namen.
Vind nu apartere namen leuker, maar sommige populaire namen kan ik ook nu nog waarderen!
Van namen zoals Jeremy zal ik waarschijnlijk nooit gaan houden.
En ik ben trouwens nu wel blij met mijn naam, al is het altijd anders om over je eigen naam een mening te geven.
(ken trouwens maar 1 enkele Emma verder. Dus in ‘mijn tijd’ was hij nog best origineel!)
Als kind was ik weg van Jo-anne, Linde, Sterre voor meiden en Melle, Raoul voor een jongen. Alle namen waren absoluut geen optie voor mijn eerste. Waar we het nog wel over gehad hebben waren Joshua of Justin (met een Hollandse ‘J’). Beiden zijn (gelukkig) afgevallen, ik moet er nu echt niet meer aan denken. Ik vind ze nu een beetje ordi klinken.
Emma is al vanaf mijn veertiende mijn favoriete meisjesnaam. Op dat moment was hij niet zo polpulair en hoorde je hem veel minder. Gelukkig vond mijn man de naam ook superleuk dus was het duidelijk dat als wij een dochter zouden krijgen ze Emma zou heten.
Toen ik in 2006 zwanger was van een dochter hebben we de naam met 20 weken laten vallen voor een andere naam….
Ongelooflijk dat je na 15 jaar toch uiteindelijk voor een andere naam kiest…
Maar goed, Emma was ineens zo populair geworden dat het ons geen tegenstaan. Nooit spijt van gehad maar de naam Emma blijft voor mij altijd speciaal denk ik.
Op de basisschool waren mijn favoriete namen Marieke, Vivian en Silvia. Kan het me nu niet meer voorstellen.
Mijn dochter van bijna 4 vind Mariette een prachtige naam, hoop dat dat zal veranderen…. ha ha.
Niet helemaal ontopic, maar ik wilde als kind John heten. Vond ik een stoere naam…
mijn babypop heette Emma en dat moest en zou de naam van een dochter ooit worden. Mijn man vond de naam archaïsch omdat hij ‘m alleen van koningin Emma kende. Ik bleef beweren dat de naam helemaal niet ouderwets was maar juist vlot. Wat knapte ik af toen de naam ineens zo populair werd! Kortom, van de lijst geschrapt. Ik zeg nu steeds dat ons laatste kind alsnog die naam krijgt, als over 10 jaar de hype is overgewaaid…
Verder stonden op de lijst (ook namen van poppen van mij); Marieke en Charlotte. Blijf ik leuk vinden, al vind ik Marieke nu wat te gewoon en zou ik liever Marie kiezen. Ook Charlotte vind ik te afgezaagd, als 2e naam zou ik het zeker overwegen.
Jongensnamen stonden überhaupt niet op de lijst, jongens waren stom 🙂 Toch fijn dat ik daar anders over ben gaan denken, anders was die lijst hoe dan ook overbodig geweest 🙂
Ik ben inmiddels sinds een half jaar moeder van Arthur, een naam die ik laatst terugvond op een lijstje dat ik in een Sudokuboekje had gekrabbeld van vijf jaar geleden. Toch had ik nooit gedacht dat juist die naam dé naam zou zijn!
De andere reservers staan nog op de lijst, dus die houd ik lekker voor mijzelf 🙂
Ik herinner me dat ik als tiener namen als “Jutta” op het lijstje had. Een hele tijd heb ik het niets gevonden, maar warempel, nu vind ik m toch weer leuk! (maar helaas: ik ben uitgekinderd ;-))
Mijn pop heette Lisa, en de andere Kim.
Nu is dat niet echt meer mijn smaak.
Mijn barbie heette vaak Jessie of Inge.
Van de Ken poppen weet ik niet meer hoe ik ze had genoemd :p wat zonde.
Nu vind ik Jessie wel heel stoer.
Jesse voor een meisje en jongen staat ook hoog op mijn toekomstige lijst.
Wij overwogen tien jaar geleden Wietske en Bob-Bas ,
onvoorstelbaar. Het werden Nadia , Menzo en Tara.
Ik was als tiener ook erg van de lange, dramatische namen. Guinevere, Roswitha, Ceridwen, Zsa Zsa, Vivienne, dat soort spul… Nu hou ik nog steeds wel van lang en romantisch, maar niet meer zo dramatisch en Riverdance achtig. Meer Katelijn en Annemerel.
Bij mij is het nog niet zo heel lang geleden
Voor een jongen hadden we eigenlijk meteen DE naam ( Cas )
Voor een meisje hadden we wel een lijstje, Marin, Elin, Yanou, Isa
We zouden voor Marin gaan, maar het werd dus een jongen
Vroeger fantaseerde ik over namen als Amber, Lonneke, Britt, namen waar ik nu niks meer mee heb
Ik was er altijd HEILIG van overtuigd dat mijn eerste kind (een jongen, daar was ik ook heel stellig in haha) MELCHIOR SALOMON zou heten. Als ik het zo zie vind ik het nog steeds een hele mooie naam.
Maar….tijdens mijn zwangerschap vond ik de naam toch te zoetsappig voor mijn zoontje (door een medische echo konden ze me in het ziekenhuis vertellen dat het een jongetje was) en is het TAWERA JEREMY geworden.
Grappig was dat het me -toen ik zwanger was- écht niet had uitgemaakt of het nou een jongen of een meisje was!
Ik heb nou ook namen die ik heel mooi vind (niet dat ik zwanger ben of er zelfs mee bezig ben) maar kan me er nou wel iets bij voorstellen dat het uiteindelijk iets heel anders wordt.
Als kind wist ik 100% zeker dat een zoontje Mark zou heten. Dus niet. Dan heb je namelijk nog niet in de gaten dat er ook een partner meedenkt. Haha.
De meisjesnaam van onze zoon was Michelle. Wat ben ik blij dat hij een jongen is. Die naam viel eigenlijk gelijk van de lijst en is nog niet bij ons opgekomen toen ik zwanger was van onze dochter. We hadden twee jongensnamen, maar vrienden kregen twee weken voor ons een zoon en gaven hem 1 van onze namen (Bas). Wij kozen vanzelfsprekend voor de andere naam, iets wat ik nu nóóit meer zou doen overigens. Toen ik zwanger was van onze dochter heeft ze tot de 30 weken Roos geheten. Van het een op het andere moment wilde ik iets anders. Hoewel ik Roos nog steeds heel leuk vind en eigenlijk ook niet weet waarom die naam destijds ineens afviel, ben ik enorm blij met de naam die we uiteindelijk gekozen hebben.
Vroeger wist ik zeker dat ik mijn dochters Roos en Merel zouden heten.
Inmiddels is het nog steeds te vroeg voor kinderen, maar Roos vind ik nog steeds wel heel mooi. Qua namen zit ik ook al tien jaar op dezelfde, dus wie weet hoe dat over tien jaar is.
@r, grappig ik ken een tweeling die roos en merel heet! is dus wel een goeie combi;)
Sophie is lang mijn favoriete meisjesnaam geweest.
Toen ik zwanger bleek van een meisje ben ik naar lang twijfelen toch weer van Sophie afgestapt omdat de naam zo ontzettend populair was/is. Vond het niet leuk dat ze met 2 Sophies in de straat zou wonen, of met 3 in de klas, of 4 op de zwemles…etc…
Ze heeft nu een heel aparte naam. Echte spijt heb ik niet, maar tot nu toe in onze omgeving (familie/vrienden/kenissen/school) geen Sophie te bekennen..
Dus toch denk ik er nog wel eens aan dat achteraf gezien Sophie toch een prima keuze was geweest.
Ik wilde zelf, als klein meisje, Stephanie of Daisy heten. Inmiddels vind ik Stephanie nog wel een redelijk leuke naam, maar ik zou hem nooit aan mijn kind geven. Daisy vindt ik inmiddels een echte hondennaam, of iets voor een gezellig Engels type, à la Daisy uit Schone Schijn.
Toen ik een jaar of 10 was, had ik een echte Engelse namen periode, waarin ik helemaal weg was van Alisson, Daisy en dat soort namen. Daar ben ik nu wel een beetje van afgestapt.
Vroeger wilde ik natuurlijk prinses zijn. En prinsessen heetten Esmeralda. Ik vind het nu echt een afschuwelijke naam.
Mijn dochter heeft de naam gekregen, die ik als ongeveer 16 jarige al mooi vond. Ik had deze naam gelezen in een boek over Alexander de Grote. Het is de naam van een Perzische prinses; Roxana. Ik had de naam eerst willen gebruiken voor een kat, maar het is uiteindelijk toch mijn dochtersnaam geworden.
Ik was alleen niet zo blij, toen de Police later het nummer Roxanne uitbracht. De naam kreeg toen een erotische betekenis en werd vaak in die sector gebruikt. Ik spreek de naam wel uit, zoals hij ook geschreven staat, dus niet op zijn engels.
Een tweede dochter, zou de naam Aurora hebben gekregen, welke naam dezelfde betekenis heeft, alleen dan in het Latijn namelijk Morgenstond.
Wij hadden onder andere Boris, maar het ís gewoon geen Boris; het is echt een Jippe.
Mijn poppen noemde ik Pien en Nathalie. Ik kan me niet voorstellen dat mijn dochter zo zou heten.
Mijn favoriete meisjesnaam, Jaël, werd niet al te subtiel afgeslacht door manlief. Als er nog een tweede komt, zal ik m toch weer op de lijst zetten.
Ik maakte hele lijstjes als kind hoe ik mijn kinderen later wilde noemen. Had er een speciaal schrift voor dat ik nog steeds ergens moet hebben. De namen waren vaak erg afhankelijk van mijn favorieten (in boeken, film, sport) van dat moment. Daar ben ik de laatste tien jaar of zo wel vanaf gestapt – nu is het veel meer dat ik de naam zelf mooi vind klinken (en doorgaans ook dat de betekenis mooi is).
Veel van die namen van vroeger zou ik nu niet echt veel op tegen hebben al zijn ze geen favorieten meer, maar er zijn er bij…
Manninne bijvoorbeeld…