Al jaren eerder had je lijstjes klaarliggen met voornamen voor je toekomstige kind en over een paar weken is het zover! Maar veel vrouwen gaan ineens over de naam twijfelen op het moment dat de baby er bijna is.
Wat als je kind mollig en met een bos haar wordt: past Fleur dan nog wel? Is het echt geen probleem dat het buurjongetje ook Jayden heet? Horen andere mensen ook steeds “you know” als je dochter Juno heet?
Toch maar toegeven aan de wens van je partner, die liever Tessa dan Tess wil? Lijkt Sem niet te veel op de naam van neefje Sam? Wat als je collega twee dagen voor de geboorte van je kind ook een Thijs krijgt? Is Anna toch te populair?
Twijfel, twijfel… Klinkt het bekend, of zijn jullie nooit meer van je eerste keuze afgeweken? Of heeft jouw kind pas op het kraambed zijn naam gekregen en was het een heel andere dan je al die maanden in gedachte had?
Heel herkenbaar.. Ik ben over 7 weken uitgerekend en we twijfelen nog erg over de jongensnaam. Alle overwegingen die in het stukje staan heb ik al honderd keer gedaan;). Voor een meisje hadden we de naam nog ‘liggen’ en die vinden we nog steeds erg leuk, geen twijfel over, maar voor een jongen.. Lastig hoor!
Zo en of het bekend klinkt !
Als meisjes naam had ik jaren Isa op nr 1 staan.
Totdat ik zwanger raakte…. en ik Isa ineens niks meer vond.
Nu overigens weer wel. De jongensnaam stond meteen vast, en daar zijn we niet vanaf geweken. Bij de meisjesnaam sterk getwijfeld, eerst Elin, later Marin van gemaakt, die zou het worden, maar tot op de dag van bevalling twijfelde ik of het niet toch Elin moest zijn. Het werd een jongen…
Dit is mijn verhaal…!!
Ook over 7 wk uitgerekend en af en toe slaat de twijfel toe. Hebben al heel lang (voor de zwangerschap) een meisjesnaam in ons hoofd, maar inmiddels is er een serie op tv over een varkentje dat zo heet en momenteel word je niet goed van de herhalingen…mijn dochters vinden ’t ook nog ’s een heel leuk meezingliedje dus word er een beetje mee doodgegooid momenteel… Maar naamslinger is al binnen dus we gaan er voor 🙂 En we zijn ’t eens!!!
Oudste moest en zou Noah heten tot manlief 1 dag na de uitgerekende datum bekende ’t geen mooie (lees te bijbelse) naam te vinden; laatste moment geswitcht dus en altijd spijt gehad…(ook al zou ik ‘m nu niet meer geven want te populair)
Tweede waren we ’t hoe ongekend eens alleen niet over de schrijfwijze….manlief won weer…
De derde lag al in de wieg en toen had ze nog geen naam…op herhaling maar weer; voorkeurnaam manlief won…
En nu zijn we ’t eens; pffff en dat na 3x ‘oefenen’… als babyzusje dan maar geen babyjongetje blijkt…
Ik vind jouw ‘varkensnaam’ 🙂 geweldig; idd gewoon doen!
Oww ja… ik ben volgende week uitgerekend….we zijn het eens hoor, mijn hubbie en ik. De naam die we gekozen hebben is een compromis, maar wel echt een mooie naam die voor ons allebei op 2, nee op anderhalf staat. We hebben gewoon besloten en ook al naamstickertjes van goedgemerkt besteld, maar ik twijfel elke dag nog wel een heel klein beetje…
Nou belde mijn zusje vandaag om te vertellen dat ze gedroomd had dat de baby er al was en met die en die naam. Toen ging ik zelfs daar nog aan twijfelen. Was nl een hele leuke naam…
De beebs moet maar gewoon snel komen en dan is het zoals het is. Ik verwacht geen spijt, want mijn no. 1. naam krijg ik er toch echt niet door en hij die van hem ook niet. En de naam die we nu hebben is ook echt prachtig.
of moet ik toch……
nee, laat maar.
Mijn vriend en ik hadden 10 jaar geleden al de naam van een toekomstige zoon in ons hoofd. Over een meisjesnaam konden we het maar niet eens worden (vriendlief vond Puck geweldig, ik ging voor Fenne). Toen ik 2 jr terug zwanger was van onze zoon, bleek de uitgekozen naam enorm populair te zijn geworden. Baalde er flink van, maar we zijn toch bij onze keus gebleven. Vind Daan nog steeds een mooie naam! 😀
Mijn toekomstige dochter moest en zou Emma heten, al vanaf mijn veertiende.
Met 20 weken zwangerschap uiteindelijk een andere naam gekozen voor onze dochter. Emma vond ik toen te populair. Daarna weer 2 keer zwanger, beide keer een jongen, anders was er zeker toch nog een Emma gekomen…..
Jongensnamen nooit een issue geweest, die stonden gewoon vast.
Trouwens nooit spijt gehad van de keuze Emma niet te kiezen.
Emma, je suggereert dat het de aanstaande moeders zijn die (uiteindelijk) over de naam gaan. Maar hoe zit het met de vaders? Heren?
Ik moest denken aan de Friends-aflevering waarin Rachel net is bevallen, en de naam nog moet worden vastgesteld terwijl alle ‘friends’ om het kraambed staan. Het blijkt geen gemakkelijke opgave want de naam Ruth valt af omdat ze anders een Baby Ruth zouden hebben (een candy bar in de VS), Rachel vindt de uitgezochte naam Delilah de naam van een bijbelse hoer, en de emotionele jonge moeder vindt de baby is simpelweg geen Isabella. Uiteindelijk noemt vriendin Monica (tevens tante van de boreling) de naam die ze al als kind heeft bedacht voor haar toekomstige dochter. Dikke vrienden als ze zijn, mag Rachel haar dochter deze naam, Emma, geven.
Wie het geheugen nog even wil opfrissen: als Monica en haar man Chandler later kinderen adopteren noemen ze de tweeling Jack (naar Monica’s vader) en Erica (naar de biologische moeder van de tweeling).
Ik suggereer eerder dat de lezers (of moet ik zeggen: reageerders) van Voornamelijk.nl vooral vrouwen zijn 🙂
En over die Friends aflevering schreef ik hier een stukje: http://www.voornamelijk.nl/?p=1700 (een leuke episode inderdaad, wist drie jaar later meteen welke je bedoelde)
I simply looove Friends. En voornamelijk. De combinatie is dus helemaal top 😉
@Emma, je hebt natuurlijk gelijk! Toen ik de heren opriep te reageren krabbelde ik al op mijn hoofd… Ben ik er hier wel eens eentje tegengekomen?
@ Nancy, ik denk dat Herculaas een man is, dat dacht ik gezien te hebben op de website die bij Herculaas genoemd staat; vernoeming.nl, maar kan het nu niet meer vinden… 🙁
Ja! Onze trouwe Herculaas is een man. Althans, afgaande op zijn avatar en voornaam (Maarten) heb ik weinig twijfels *D
Ja, ik ben al mijn hele leven een man 😉
Maar inderdaad wel een van de weinige hier, heb ik de indruk.
De voornaamgeving is volgens mij altijd al voor een groot deel een vrouwenzaak geweest. Ik zie voor mijn werk veel documenten van voor de oorlog (financiële dingen) en ik zie regelmatig dat vaders de voornamen van hun eigen kinderen bij een bank of verzekeraar verkeerd hebben opgeven. Wat het nu Jozef of Joseph, Roza of Rosa? Ach wat maakt het uit…
Mijn dochter heet Roxana. Ik vond deze naam al mooi sinds ik een jaar of veertien was. Ik had hem toen gelezen in een boek over Alexander de Grote en vond het een mooie Perzische naam.
Had altijd het idee om een kat zo te noemen, die is er nooit gekomen, dus toen mijn dochter was geboren zei ik: Het wordt Roxana.
Ik was er stellig van overtuigd, dat ik een zoon zou krijgen en had mij meer op jongensnamen gericht.
Een meisjesnaam zou nooit een probleem zijn, want daar had ik een voorraadje van, dus keuze genoeg.
Onze dochter heeft drie namen net als haar broers en zus; bij toeval is het zo geworden dat één naam ‘van mij’ is (Faye), één naam ‘van hem’ (Elizabeth) en de voornaam van ons samen (Mara). De tweede en derde naam hadden we dus al vrij snel, de volgorde ook want met een achternaam Venema is Faye het mooist in het midden (anders krijg je … … Faye Fayenema bij wijze van spreken en zo Fries zijn we nou ook weer niet). Over Mara hebben we nog 10 weken moeten nadenken maar toen waren we daar ook uit! Het was belangrijk voor ons een naam te hebben waarbij we beiden een ‘yes’ gevoel hadden en niemand zou moeten ‘ingeven’…daar krijg je denk ik altijd spijt van.
De naam Eline had ik altijd al in gedachten voor een meisje. Niet dat ik er erg mee bezig was voordat ik zwanger werd. Gelukkig vond manlief het ook een mooie naam. Daarna bedacht hij voor een jongen Lex. Daar kon ik het prima mee eens zijn. Beide namen combineren ook lekker met de achternaam. In beide gevallen niet meer getwijfeld.
Wel getwijfeld of we bij de tweede niet een meisjesnaam achter de hand moesten hebben. Op de echo was het duidelijk een jongen, maar toch… Ik wilde niet gehaast alsnog een meisjesnaam moeten kiezen als het toch een meissie was geworden.
Over mannen en namenkeuze gesproken. Ik heb al vrij vroeg gezegd: we vinden vast een naam die we allebei mooi vinden. Maar als het erop aankomt… Jij mag de achternaam al geven, dus ga ik over de voornaam.
Ik had al tien jaar een meisjesnaam in mijn hoofd. Vlak voordat ik zwanger werd, kreeg mijn schoonzus een dochter, met – inderdaad – precies die naam. Achteraf gezien vond ik het niet erg. De naam die we daarna bedachten vond ik toch leuker, stoerder etc. En we kregen uiteindelijk een jongen.
Ik heb altijd wel lijstjes gehad maar ergens rond de 20 weken waren we er wel uit en stond DE naam vast. Geen last minute twijfel..ook achteraf nooit gehad. Wel hoorde een bepaalde naam gewoon niet bij het kindje in m’n buik..Nr 3 was gewoon geen Lude maar een echte S….
Ik had mijn dochter’s naam al heel lang in mijn hoofd, maar toen ze op mijn buik gelegd werd, ging ik wel eventjes twijfelen… zo’n baby is nog zo ‘blank’ en dan is het kiezen van een naam echt pittig! Toch ben ik zo blij dat het die naam wel is geworden. Ze is 6 en gister zag ik haar naam op tv en was ik er nog steeds helemaal vol van.
Bij mijn oudste zoon, mocht mijn man kiezen. Ik moet wel zeggen dat ik er wel een beetje spijt van hem heb. Misschien omdat ik hem meerdere keren per dag tot de orde moet roepen? Mijn jongste heeft een hele liefelijke naam die je ook heel lief kunt verbasteren tot Sjuul/Jules… prachtig! Het is een boevenkop, dus ik ben benieuwd hoe ik er volgend jaar over denk. 🙂
Grappig, ik heb juist geen seconde meer getwijfeld sinds we besloten hadden onze dochter Mathilde te noemen!
Ergens in week 16 had ik de naam gevonden, mijn partner in twee weken tijd weten te overtuigen en in week 21 kregen we te horen dat het een meid werd. Sinds die week wisten we gewoon dat we een Mathilde kregen. Nu is Mathilde 2 jaar, en ik vind het nog steeds zo’n leuke naam (natuurlijk!).
(N.B. Het enige nadeel van de naam Mathilde vind ik trouwens dat sommige mensen roepen: “Oh, dan moet ik meteen aan de leuke kinderfilm denken!” Nee, ze is niet naar die domme Amerikaanse film vernoemd, maar naar dat leuke Engelse boek van Roald Dahl, denk ik dan maar in stilte. Maar dat is meer het stille leed van een Roald Dahl fan…)
Mathilde is mooi, al is het boek van Roald Dahl wel Matilda natuurlijk. Matilda vind ik ook net wat mooier (ook een Dahl fan :))
Wij hadden hele longlists en shortlists. Mochten beiden onze top 10 en daarna top 5 opgeven, veto’s uitbrengen over maximaal 2 keuzes van de ander etc. Heel proces, maar uiteindelijk zijn we er wel uitgekomen. Bij de 1e twijfelden we tot op het laatste moment over 2 variaties van dezelfde naam: Annemart en Marte, uiteindelijk hebben we na de geboorte besloten voor Marte.
Wij hadden tot een paar weken voor de bevalling twee namen voor een jongen en twee namen voor een meisje. Ik werd op een gegeven moment zenuwachtig: want wat als ons kind zich zou aandienen en we het dan niet eens zouden zijn over de naam? Een kind zonder naam leek mij (namenfreak ;-)) heel zielig, ook al was het maar een paar uur oud. Uiteindelijk heb ik zowel bij de jongensnaam als bij de meisjesnaam de knoop doorgehakt. Mijn man was het er gelukkig mee eens en beiden zijn we uiteindelijk heel blij met de naam van onze zoon.
Al heel lang hebben we 2 meisjesnamen voor ons aanstaande dochtertje, en ik dacht dat we een definitieve keus tussen de 2 hadden gemaakt. Maar… ben nu toch weer overgestapt naar de andere naam, die vind ik toch net wat mooier op de lange termijn. Moet nu nog 8 weken, en hoop dat ik niet weer van gedachten ga veranderen!