Twintigers in Duitsland zijn zeer tevreden met hun voornaam, zo blijkt uit onderzoek van het Gesellschaft für deutsche Sprache.
Veertigers daarentegen vinden hun naam maar niks, meestal omdat de klank de scherp of hard is. Dank voor de link, Grunn!
Er werd de 137 respondenten van alle leeftijden ook gevraagd naar hoeveel voornamen ze dragen. Bijna de helft heeft slechts één naam; een derde heeft twee namen en de rest draagt er drie of meer.
Met name veertigers hebben maar één naam (zouden ze er daarom niet tevreden mee zijn?), terwijl vijftigers vaak twee namen hebben en zestigers juist drie of meer namen kregen. En jij?
[poll id=”23″]
PS: Drie jaar geleden vroegen we hoeveel voornamen je kind heeft en of je vernoemd hebt.
Drie: Maarten Herman Johannes (Maarten gewoon een leuke naam, Herman naar mijn vader en opa, Johannes naar mijn andere opa). Eigenlijk had ik natuurlijk Herman als eerste voornaam moeten hebben, dan was ik “Herman van der Meer de Vijfde” geweest, maar dat zagen mijn ouders kennelijk niet zitten. Kan ik me wel iets bij voorstellen… Ik heb wel een neef Herman.
Ik heb er één: Marie, mijn roepnaam is een franse verkleinvorm van Marie. Ik wilde mijn kinderen meer keus geven: ze hebben allebei twee namen. De ouders van mijn man zijn katholiek en hebben volgens (de toen geldende) traditie hem 4 voornamen gegeven.
Ik heb er 4.
Dat was en is vaak nog, gebruikelijk in katholieke kringen in Limburg. De naam van mijn meter, van mijn peter en van mijn twee grootmoeders.
Ben er zeer tevreden mee
Ik ook 4! Ik ook van mijn meter en peter, maar mijn eerste naam (en dus roepnaam) is een zelfgekozen naam en mijn laatste van mijn grootvader.
Ik heb één voornaam en ben er op zich tevreden mee. Enige lastige is de uitspraak in het Engels, ondanks elke keer spellen, komt het vaak niet duidelijk over. Ik zou zelf twee of meer namen willen geven om de keuze te laten aan het kind en omdat ik meerdere voornamen erg mooi vind staan. Ben erg benieuwd of het bekend is welke volgnaam het populairst is in Nederland en of daar in de loop van de tijd verandering in is gekomen (vast wel). Zijn daar top 20 lijstjes van?
Ik vermoed dat Maria bij meisjes nog altijd de meest voorkomende volgnaam is: in 2010 kregen nog altijd 4.800 meisjes (meer dan 1 op de 20) die naam als tweede/derde/vierde naam! Ter vergelijking: minder dan 275 meisjes krijgen jaarlijks Maria als *eerste* naam.
Bij de jongens zal dat denk ik Johannes zijn: 3.200 jongens in 2010 (3,4%). Maar ook daar waren (als volgnaam) nog 774 Maria’s!
Een top 20 heb ik niet, maar je kunt bijvoorbeeld al zien dat ook een naam als Sophie inmiddels populairder is als volgnaam (895 meisjes in 2010) dan als eerste naam (818). Ik zal er binnenkort eens beter naar kijken!
Hierbij link naar top 100 van tweede namen in Duitsland van 2011:
http://www.beliebte-vornamen.de/jahrgang/j2011/zweitnamen-2011
Sophie/Sofie staat met stip op nummer 1.
Een voornaam voor deze veertiger. Net als mijn broer en zusje. Mijn ouders vonden dat wel genoeg en konden (wilden?) niet meer namen bedenken.
In de (Katholieke) familie van mijn man is vernoemen veel meer gebruikelijk, dus hij heeft drie voornamen. Onze kinderen hebben we ook meerdere namen gegeven, vernoemingen naar opa’s en oma’s.
Ik heb maar 1 naam, net als mijn broers. Vind het wel prima, een vind ik er ook wel genoeg voor mijn eigen kinderen.
Mijn oudste broer (1964) heeft drie voornamen, mijn andere broer (1967) heeft er twee en toen kwam ik (1975); ik heb er nog maar één. Dat vond ik vroeger heel erg oneerlijk, dus ik had er zelf een tweede bij verzonnen: Veronique. Achteraf ben ik toch wel blij dat dat niet formeel is vastgelegd bij de burgerlijke stand. Ik vind ‘m nu verschrikkelijk pretentieus. 🙂
Mijn broers hebben er een (elk naar een opa) en ik twee (naar beide oma’s).
Mijn voornaam is overigens weer anders, een roepnaam naast de officiele voornamen, raar maar waar, maar dat thema hebben we al eens besproken.
Ik heb er twee. Geen vernoemingen of iets dergelijks, gewoon omdat mijn ouders ze mooi vonden.
Ik heb er twee. Petra Elisabeth. Petra gewoon omdat mijn ouders dat een mooie naam vonden en Elisabeth naar mijn oma van vaders’ kant
Mijn oma wilde heel graag vernoemd worden. Of eigenlijk: eiste dat ze vernoemd werd. Maar… mijn vader is de jongste van 8 kinderen en mijn moeder de jongste van 12… En allebei mijn oma’s hadden dezelfde voornaam.
Als compromis is mijn eerste naam de naam van mijn oma. Mijn roepnaam is een samentreksel van mijn tweede en derde naam. Ik heet Officieel dus Afra Anna Elisabeth.
En voor wie zich afvraagt wat dat nou voor een naam is: Afra is een heel veel voorkomende naam in West-Friesland.
Wij alle 5 hebben 3 voornamen. Onze ouders ieder 2. Het is een namenparadijs bij ons. Als men geinteresseerd is wil ik ze best hier neerzetten, maar anders liever niet 😉
Ze maar neer! 😉
Ja, leuk Mae!
Ja, leuk!
Komen ze:
E.line A.nnette Sophie
W.illem S.teven Alexander
M.atthijs Jan Pieter
A.nne-L.inde F.rederique Caroline
J.elmer Johannes Benjamin
Papa: W.illem Arie & Mama: C.aroline A.nnette
Wat vinden jullie ervan?
Mooi, keurige namen allemaal.
Ja, heel leuk! En wat hebben je ouders een inspiratie gehad! Zijn jullie eerste namen ook jullie roepnamen? Die vind ik erg mooi!
Wat een lieve reacties.. Ik bloos ervan!
Dankjulliewel, mijn ouders hadden zeker inspiratie ja. Onze eerste namen zijn (op 1 na, S.teven) onze roepnamen. Bij Steef was het de bedoeling om de eerste 2 om te draaien, maar dat klonk echt duidelijk minder leuk, dus zijn officiele GBA-naam is Willem, maar wij noemen hem allemaal S.teven 🙂
Twee en half.
Maria Dirkje heet ik. Roepnaam: Marieke
Eén: Karin en daar ben ik best tevreden mee!
Twee, beide vernoemingen eerste naam naar mijn meter en tweede naar mijn oma aan moederskant. Eerste naam is niet heel veel voorkomend (al gebruikt iemand hem hier als nickname), tweede naam is Huberdina. Broertje heeft er eveneens twee (beide opa’s). Mijn vader heeft er 2 en mijn moeder 3.
Ik heb er twee, net als mijn broers. Mijn man (uit een katholiek nest) heeft er 4. Onze kinderen hebben er drie gekregen. Mooie middenweg.
Ik verbaas me er altijd over dat er gezinnen mijn waar kinderen niet even veel namen hebben gekregen. Ik zou me altijd benadeeld voelen als ik de minste namen had, alsof je niet belangrijk was…
Haha Mar, nou je hebt gelijk hoor, ik heb één naam en mijn beide broers twee… Voel me stiekem best een beetje karig bedeeld: vind één voorletter zo “kaal” staan. Mijn kinderen hebben meerdere voorletters zoals je zult begrijpen 😉
Ik vind het zelf ook wel apart dat sommige mensen hun kinderen niet even veel namen geven. Of ze zich nou “benadeeld” voelen of niet (sommigen vinden 1 naam juist wel prettig); ik vind het ook helemaal niet mooi staan. Voor de continuïteit is het toch veel mooier om je kinderen even veel namen te geven?
Mijn hele familie heeft overigens twee namen (zowel aan mijn vaders kant als aan mijn moeders kant). Enige uitzondering is mijn oma aan moeders kant; zij had er drie. Ik en mijn broer hebben er dus ook twee, net als mijn beide ouders.
Mijn eerste naam (Judith) vonden mijn ouders gewoon een mooie naam. Mijn tweede naam (Louisa) is een vernoeming naar mijn oma aan moeders kant; haar tweede naam was ook Louisa.
Mijn broer heeft dezelfde soort ‘structuur’ van namen. Eerste naam (Arthur) vonden mijn ouders gewoon mooi en de tweede (Michaël) is een variatie op mijn vaders naam; Michiel.
Als ik ooit kinderen krijg, krijgen ze sowieso evenveel namen. Of dat er twee of drie worden, dat hangt af van de namen die de eerste krijgt. Een vind ik te karig en inderdaad nogal ‘kaal’ staan en vier namen of meer vind ik een beetje too much. Dus het worden er óf twee, óf drie.
De vier kinderen van mijn opa hebben van oud naar jong vier, twee, één en drie voornamen.
Mijn ouders hebben mijn zusje en mij bewust allebei evenveel voornamen gegeven.
Ik heb er drie, net als mijn ouders en mijn zusje.
Bij onze buren heeft het oudste kind er 2 (een roepnaam en vernoeming naar zijn vader), het middelste kind er 3 (een roepnaam en vernoemingen naar beide opa’s) en het jongste kind er 2 (een roepnaam en vernoeming naar haar moeder). Ik denk dat als er een 4e kind zou zijn geweest deze weer drie namen zou hebben.
Later wil ik mijn eigen kinderen ook drie namen meegeven, waarvan sowieso een die internationaal goed te gebruiken is.
Ik heb helaas maar 1 naam; Linda. Mijn ouders komen allebei uit erg katholieke gezinnen waar iedereen vernoemt is. Maar zij wilden mij niet vernoemen naar iemand die al dood was omdat ik een heel nieuw mens was/ ben. Lekker rebels haha.
Hoe goed bedoeld van mijn ouders ook, ik had het heel leuk gevonden om vernoemd te zijn naar mijn grootouders. Zo zie je maar. Ik zou mn kind in elk geval meer dan 1 naam geven, dan valt er evt nog wat te kiezen. Maar heel goed mogelijk dat ik toch voor mooie vernoemingen zou kiezen. Heeft toch echt wat vind ik.
En ik vind de laatste opmerking hierboven ook goed; in elk geval 1 naam die internationaal te gebruiken is!
Ja! Dat heb ik ook. Had het ook heel speciaal gevonden om naar mijn oma’s te worden vernoemd. Maar mijn zusje heeft dat helemaal niet.
Ik heb 3 namen. Eentje voor mezelf en twee van allebei m’n oma’s. Dat was voor mij erg leuk. Maar voor m’n zusje was het minder leuk. Ze was het tweede meisje en de opa’s moesten nog vernoemd worden. M’n moeder heeft de namen gewoon verbouwd, dat was bij deze namen niet lastig. Maar m’n zusje vind het nog steeds een beetje vreemd om naar twee mannen vernoemd te zijn en dat kan ik me wel voorstellen. En toen kwam m’n broertje en waren er geen opa’s meer om te vernoemen ;p. Dus heeft hij de tweede naam van m’n vader erbij gekregen en nog een extra naam. Dat vind ik wel grappig, want het was de naam die ik destijds aan m’n pop gegeven had. En daardoor wisten mijn ouders dat we die naam allemaal erg mooi vonden. Ik vind het heel goed dat mijn broertje net zoveel namen heeft als wij.
Mijn ouders hebben zelf 2 namen, allebei vernoemingen. Zoals de meeste mensen in mijn familie. Het jammere daarvan vind ik dat je geen naam hebt die echt van jezelf is. Mijn tante heeft dat opgelost door bij haar kinderen steeds de twee namen samen te trekken tot roepnaam. Zodat je toch een unieke roepnaam hebt. Maar het nadeel daarvan is weer dat je eerste naam van je roepnaam verschilt. Dus eigenlijk vind ik mijn moeders methode de beste en ik denk dat ik die zelf ook zou gebruiken. Ik twijfel alleen wel of ik meisjesnamen aan een jongen zou geven of andersom…
Tja, wanneer is een naam “echt van jezelf”? Tenzij je ouders een helemaal nieuwe naam hebben verzonnen, zul je altijd naamgenoten hebben, binnen of buiten je familie.
Ja, je hebt helemaal gelijk. Een “naam van jezelf” is maar een relatief begrip. Maar als je bv op verjaardagsvisite zit, is het wel zo handig dat mensen meteen weten wie je bedoelt. En je zit daar toch meestal (ook) met familie… Familie is een meer constante factor dan vrienden of buren. Dus daarom zou ik het proberen te vermijden om een kind dezelfde roepnaam te geven als een familielid.
Bij ons thuis ook allemaal 3 namen. Mijn 2e naam is een verbastering van mijn oma’s naam en mijn opa’s naam (allebei mijn opa’s hebben dezelfde naam dus dat was makkelijk voor mijn ouders) en bij mijn 3e naam hebben mijn ouders de letters van mijn andere oma’s naam door elkaar gegooid min of meer. Het is gewoon wel een bestaande naam alleen net iets anders geschreven dan normaal.
Zusje heeft mijn moeders naam plus een naam die mijn ouders mooi vinden, en mijn broertje heeft mijn vaders naam als 3e naam en als 2e naam een naam die mijn ouders mooi vinden maar die tegelijk ook betekend ‘zie een zoon van’. Dus dan is het -naam- zie een zoon van -vaders naam-.
Is zijn 2e naam dan Ruben?
Goed geraden!
Onze kinderen hebben alle vier drie namen. Het kiezen van een derde naam was nooit moeilijk omdat het in de familie van mijn man traditie is om als laatste naam Marie (jongen) of Maria (Meisje) te geven. Onze drie dochters hebben als derde naam dus Maria. Bij onze zoon, de oudste, hebben we een andere keuze gemaakt. Hij is geadopteerd en had een naam van zijn buik-moeder gekregen. Zijn tweede naam is die van zijn vader en het leek ons een leuk idee om hem dan als derde naam, de roepnaam van zijn papa te geven.
Wij zijn thuis met zijn drieen en hebben alledrie twee namen. De eerste naam is gekozen omdat de ouders het mooi vonden, de tweede naam is een verwijzing naar opa1, opa2 en oma1.
Mijn tweede naam is dus Maria. Ik kom uit de jaren tachtig en heb op een katholieke basisschool gezeten. Daar had zeker drie kwart van alle meisjes Maria als tweede naam: Kim Maria, Eva Maria, Suzanne Maria, Linda Maria… Heel standaard.
Hier vier voornamen, mijn twee zusters ook; onze roepnamen verschillen overigens van onze officiële voornamen.
M’n ouders hebben allebei drie voornamen, waar naar goed katholiek gebruik inderdaad steeds Maria bij zit…
Wij hebben alledrie twee voornamen. Onze eerste naam is een naam die onze ouders mooi vonden. Verder zijn wij vernoemd naar onze ouders. Mijn zus en ik hebben de eerste naam (maar niet de roepnaam) van mijn moeder en mijn broer heeft de eerste naam (ook niet de roepnaam) van mijn vader.
Ik heb 1 naam, en ben daar opzich wel blij mee. Mijn 2 broertjes hebben er ook allebei 1. Mijn vader heeft er ook 1, maar weer een andere roepnaam, en mijn moeder heeft er 2.
Ik heb er drie — dat hadden er twee zullen zijn: oma van moederskant, over-oma van vaderskant. Op het allerlaatst heeft mijn vader nog de naam van [wijlen] over-over-oma toegevoegd, want dat wou over-oma zo graag. Moeder [= de kraamvrouw] boos!
Maar ik ben heel tevreden met mijn rijtje initialen, en ook met mijn oma-voornaam. Mooie naam “an sich” en je kunt er bovendien erg mee variëren qua roepnamen en nicknames.
ik heb er een, mijn zus drie en mijn broer 2, alle namen zijn vernoemingen. ik ben vernoemd naar “oma Noor” (Nora), net als mijn tante en “oma Noor”had ook maar een naam, vandaar. Mijn zus heeft de tweede naam van mijn moeder (ook een vernoeming) en is daarnaast naar beide oma’s vernoemd, mijn broer precies hetzelfde naar onze opa van vaders kant, die er dus twee had. ik heb er nooit problemen mee gehad dat ik er “maar” een heb.
mijn eigen kinderen hebben er ieder twee. Zoon heeft naam die wij gewoon de mooiste vonden en geen vernoeming is en een tweede naam uit de familie. Dochter beide namen uit de familie (waarbij we bij de tweede naam hebben gebroken met de traditie dat Nora steeds als enige naam wordt gegeven……maar dat was natuurlijk geen probleem : )
Ik ben een vijftiger en heb maar één voornaam, die van mijn oma van moederskant, zoals gebruikelijk was voor de eerste dochter.
Vroeger was ik niet blij met mijn Frieze voornaam “Jeltje” maar naarmate ik ouder word vind ik hem eigenlijk toch wel leuk.
Vroeger heb ik mijzelf ook menig keer een andere naam aangemeten. Al gelang de mode; Shelly,Julia, Majella, Yelley en Jaël
(Pas) een twintiger met drie namen! Ik ben vernoemd naar mijn moeder en peettante. Ik kom oorspronkelijk uit Limburg en daar is het eigenlijk normaal dat je meerdere namen hebt. Ook mijn broertje heeft er 3, net zoals mijn moeder en vader.
deze 40ger heeft er ook maar een, altijd zo jammer gevonden.Daarom heeft mijn dochter er 3 🙂
Ik ben van 1971 en heb er 3! Mijn zussen ook en mijn ouders ook. Mijn opa’s en oma’s hadden er allen 2.
Alle broers van mijn vader, en hijzelf ook, hebben als 3e naam Maria (hoezo katholiek?).
Mijn eerste naam vonden mijn ouders mooi, maar hij komt ook ergens van een overoveroma. Mijn 2e en 3e naam zijn vernoemd naar mijn oma’s. Mijn oma was overigens “not amused” dat ik als oudste kleindochter niet haar naam als roepnaam heb gekregen (Agatha) en dat deze dan ook nog op de de 3e plek kwam. Uit boosheid is ze de eerste 2 weken na mijn geboorte niet op kraambezoek geweest….
Mijn 3 dochters hebben overigens ook 3 namen. Hun eerste naam vonden wij het mooi, de 2e en 3e zijn vernoemd naar oma’s, onze zussen en opa’s.
Ja vroeger tilde men daar nog al zwaar aan, met het vernoemen naar de grootouders. Ik vind het nog steeds jammer dat mijn ouders mij niet als tweede naam, de naam van hun eigen keuze hebben gegeven, dan had ik nu Rebecca geheten.
Mijn oudste broer (1965) heeft er 2, netjes vernoemd naar opa. Mijn jongste broer (1970) heeft er slechts 1, maar wel een naam met een tussenstreepje. Die heeft op een gegeven moment het achterste deel laten vallen. Zo had hij tenminste ook een doopnaam. Ikzelf (1968) heb er 3. Elisabeth (vernoemd naar mijn (toen al overleden) oma) Jutta Erdmuthe (vernoemd naar het Oostenrijkse bruidsmeisje van mijn ouders)
Deze eind twintiger(of bijna dertiger) heeft 1 naam. Beetje karig, mijn zoon heeft er 3. Zijn roepnaam en als 2e en 3e naam vernoeming naar beide opa’s. Waarbij de namen toevallig ook heel goed bij elkaar passen.
Ik heb 3 namen voornaam + vernoemingen naar beide oma’s. Mijn broertje heeft dezelfde constructie. Mijn moeder heeft 4 namen, net als haar 10 broers en zussen!
M’n eigen kinderen hebben we 2 namen gegeven. Dochter voornaam + vernoeming naar oma en zoon voornaam + vernoeming naar beide opa’s (hun voornamen konden mooi samengetrokken worden tot 1 naam). Mocht er ooit een derde komen, dan krijgt die ook 2 namen.
Ik (22) moet het ook doen met 1, naar mijn mening ordinaire, naam :’) M’n zusje daarentegen heeft 2 doopnamen en een aparte daarvan afgeleide roepnaam. Jaloers!
Als 40-er heb ik toch 3 voornamen: mijn gestorven oma van vader’s zijde, de gestorven oudste zus van mijn moeder en voor het net mijn moeder’s moeder er nog aan geplakt, alleen dan in verengelste vorm. Het resultaat is de vreemde combinatie Jannigje Nelly Willy, roepnaam Joan
Mijn broertje kreeg 2 namen, naar beide opa’s. Ik kreeg die 3e naam alleen vanwege een geliefde gestorven tante.
Ik heb maar 1 voornaam en ik vind het niet heel erg. Wel heb ik mijn kinderen bewust meerdere namen gegeven. Niet alleen vanwege de voorletters (anders lastig met de post, want dezelfde voorletters komen vaker voor hier) maar ook omdat er meerdere meisjes zijn met de naam Mara, maar hoeveel zijn er die Mara Hadassah heten? Het maakt de naam voor mij net wat meer eigen. Maar goed, omdat er in Nederland sowieso niet veel Shira’s zijn, kan ik wel leven met enkel de naam Shira. Een tweede naam mis ik niet echt.
Naar goed katholiek gebruik heb ik vier namen gekregen: mijn voornaam, de namen van peetoom en peettante en als laatste Maria daar ik geboren ben in Maria-maand mei.
ik heb helaas maar 1 voornaam: Hendrika. gewoon naar opa hendrik en dan een a erachter geplakt….
Nou, ik heb vier voornamen: Marije Johanna Adriana Maria.. Ik ben naar heel veel vrienden, familie en kennisen vernoemt, maar de naam Marije heb ik gekregen, omdat mijn ouders hem zo mooi vonden. Vroeger wilde ik liever anders heten, maar nu ben ik erg trots op mijn naam!
wij, gezin van 4, hebben in aantal oplopende namen
de uitleg zal ik even opschrijven:
vader pieter (roepnaam peter) vernoemd naar opa van vaders kant
moeder dirkje johanna (roepnaam diantha) vernoemd naar oma van moeders kant
dochter gioia corella dionne (roepnaam gioia) de naam corella is een samenvoegsel van corrie en ella, de namen van de beide oma’s, dionne is gekozen omdat wij dat ook een mooie naam vonden
zoon bastiaan chendo dyorin joris (roepnaam chendo) de naam bastiaan is naar opa van vaders kant, de naam joris is naar opa van moeders kant, dyorin is gekozen omdat we dat ook een hele mooie naam vonden, maar chendo toch net iets aparter vonden als roepnaam
een derde kind is er niet meer gekomen, maar als dit wel het geval was geweest dan had hij of zij zeker 5 namen gekregen, want dan hadden we echt wel het oplopende rijtje in ere gehouden