Het is natuurlijk maar de vraag of het kan, een naam claimen. Dat je niet zomaar je eigen parfum Chanel mag noemen is helder, want die naam is vastgelegd door het Franse modehuis.
In het verleden heeft het bedrijf zelfs wel eens ouders aangeklaagd die hun kind Chanel noemden. Maar, getuige de ruim 650 Chanelmeisjes die de afgelopen 25 jaar alleen al in Nederland zijn geboren, hadden ze daarbij weinig kans. Ook de merknamen Armani, Levi’s, L’Oréal, Mexx en Ray-Ban mogen hier gewoon naar school.
Maar hoe zit het met het morele ‘recht’ op een naam van jouw keuze? De vraag wordt regelmatig gesteld op het Namenprikbord: mijn achterneef / buurvrouw / collega heeft al een kind dat mijn favoriete naam Sem, Joran of Fee heeft – kan ik die naam nu nog wel gebruiken? Of andersom: mijn kind heet Ceder, Jare of Feya en iemand die ik (niets eens) ken heeft die naam nu ingepikt!
En nu heb ik ‘m zelf bij de hand: mijn nichtje is deze week bevallen van een zoon Willem Lucas, naar mijn oom – haar vader. Willem staat al jaren hoog op mijn eigen lijstje: ook mijn vader heet zo en ik vind het een goede klassieker. Natuurlijk, we hebben verschillende achternamen, zien elkaar slechts een enkele keer per jaar en een naam is maar een naam. Toch?
Andere mensen gaf ik altijd het advies te kijken naar hoe vaak de kinderen elkaar tegen zouden komen, en naar hoe populair de naam überhaupt is. Een Sem of Sanne is zo doorsnee, die kun je altijd met een gerust hart geven. En bij een meer bijzondere naam zou ik uit beleefdheid even vragen aan de bijzondere naamgever of die een nieuwe vernoeming vervelend of juist een eer vindt, en je er vervolgens niets van aantrekken. Een naam inpikken kan helemaal niet.
In mijn eigen geval? Misschien dan toch maar een tussenweg. Geen Willem, maar een andere favoriet, Pieter. Zo heet ten slotte de vader mijn nieuwe neefje, en daarmee pik ik gewoon een naam terug!
Heb jij weleens iemands naam gebruikt? Of heet jouw buurjongetje nu hetzelfde als jouw zoon?
Oh, herkenbaar dat dilemma! Ik was echt helemaal chagerijnig toen een vriendin van mijn zusje 3 maanden voor ik ging bevallen haar dochter Mila noemde. Dat was ONZE naam!
De filmposter van Return to the Blue Lagoon met Milla Jovovich ligt op zolder, 14 was ik toen ik verliefd werd op die naam, de spelling dan wel aangepast. Een tekening van een Mila die ik in 1999 in de klas had bewaard, want: mijn naam!
Ik geloof dat die vriendin het ook niet zo leuk vond toen onze Mila geboren werd, maar ik heb nooit uitleg gegeven, het is gewoon mijn naam haha! (Bovendien, helaas, niet echt meer een exclusieve naam.)
Mijn tweede dochter heet Elfi, die naam hoor je niet zo vaak, dus als mensen die we goed kennen hun dochter zo noemen zou ik er wel wat van zeggen… denk ik. Ik heb wel voor de meest voorkomende spelling gekozen, Elfie, Elvi en Elvie stonden niet in Emma’s boek! Deze spelling vonden we ook nog het stoerst, al vinden veel mensen onze naam vooral lief. Dat stond als anagram natuurlijk wel op het geboortekaartje ;-)!
Ik heb ook al heel lang een naam in mijn hoofd voor een eventuele dochter ooit. Ik ben hem nog nooit bij anderen tegen gekomen en hou hem daarom ook maar voor mezelf. Moet er niet aan denken dat straks iemand anders ‘mijn naam’ als eerste geeft 😉
Ik (of beter gezegd WIJ) hebben het gedaan. Al jaren stond de naam voor onze, toen nog, eventuele dochter vast. Dus toen uit de echo bleek dat we ook daadwerkelijk een dochter zouden gaan krijgen noemden we haar al zo. Drie maanden voordat ze geboren werd, werd er een meisje geboren dat de naam van onze dochter kreeg. We hebben er nog over gedacht om het aan te kaarten, maar omdat we dat andere stel maar vaag kenden hebben we het zo gelaten. Het is immers een naam en geen bezit.
Hun zullen best wel gebaald hebben, maar dat hadden wij ook al gedaan.
Dat is wel balen natuurlijk, nou is Willem een hele gangbare naam en bovendien voor jullie beiden een vernoeming dus ik zou het niet gek vinden als jij ook voor Willem gaat (mooie naam, mijn vader heet ook zo 😉 ). Maar bij een apparte naam zou ik er wel moeite mee hebben. Ik zou behoorlijk balen als een neef of nicht of mijn broertje een van mijn favoriete namen zou kiezen (zeker als dat een van de appartere op mijn lijtje is). Hoewel ik bij de meeste niet echt bang ben dat ze iets kiezen dat ik mooi vind.
In mijn zwangersgymclubje kreeg, twee weken voor de geboorte van onze dochter, een ander meisje ook als tweede naam Madelief. Ik moest wel even slikken. Maar het was ook wel leuk.
Ik vind het erger als mensen een vage naam gaan kiezen om exclusiviteit te waarborgen. Die kids moeten hun hele leven met die rare naam doen en blijven nooit onopgemerkt.
Toen ik zwanger was van Gijs twijfelden we tussen Gijs en Sjors. toen er 2 maanden voor zijn geboorte hier in de straat een Sjors geboren werd gingen gaf dat de doorslag om voor Gijs te kiezen. Ik ken die mensen niet eens,maar met het oog op later de school. En het niet beschuldigd willen worden aan gebrek aan originaliteit was die keus niet moeilijk. Maar ik weet niet of we dat nu ook zouden doen. We hadden ons zo verheugd op Olivier dat we ook niet eens een andere naam hadden
Ik zou pas boos worden op die vriendin/ nicht/ buurvrouw/ collega etc. als ik haar van te voren mijn favoriete namen had verteld. Dan is er echt sprake van inpikken. Is dat niet het geval dan heeft ze gewoon toevallig dezelfde smaak en is het gewoon dikke pech dat je zelf niet eerder een kind hebt gekregen.
Als het echt een goede vriendin of naast familielid of collega is, zou ik die naam daarna niet meer gebruiken. De glans van de naam zou er dan ook helemaal vanaf zijn. Niet zozeer omdat hij dan niet meer “uniek” (welke namen zijn nu werkelijk uniek?) maar omdat ik er al dan teveel associaties mee zou hebben om nog aan m’n eigen kind te kunnen geven.
Gelukkig heeft mijn enige zwangere vriendin een heel andere smaak als mij! 🙂 Haar favorieten zou ik nooit nemen, veel te gek en te trendy. Het zijn niet echt heel populaire namen, maar al wel in Amerika. Slechts een kwestie van tijd voordat ze in Nederland gaan doorbreken. (Heerlijk om dit even zo anoniem te kunnen zeggen..)
Ja, ook wij hebben het gedaan! De neef van mij man en zijn vrouw waren ook in verwachting van een kindje, ze was 3 maanden eerder uit gerekend als ons… Ik heb steeds geroepen van “onze naam is gelukkig nog niet voorbij gekomen, maar wat niet is kan nog komen…”. Toen op 29 december belde mijn schoonmoeder, ze was bevallen van een dochter met de naam Isabelle Sophie… Toen ik dat hoorde kon ik wel door de grond! 6 maanden zwanger was ik… We wisten al dat het een meisje werd sinds 19 weken… Onze bedachte naam was Isabel Sofie… En ik kon ook niet meer wennen aan iets anders. Dus uiteindelijk besloten om Isabel te houden en de tweede naam te wijzigen naar onze 3e naam op het lijstje Eva. Op 23 maart is ze geboren, onze dochter Isabel Eva…
Ze hebben ook nog een DEZELFDE achternaam! Dus….
Tis niet anders, maar we zien elkaar nooit… Maybe komen ze elkaar nog eens tegen op het MBO of HBO, ik hoop dat ze erom kunnen lachen…
Groetjes Yteke
Mijn moeder was tegelijkertijd zwanger met haar beste vriendin en ze waren rond dezelfde tijd uitgerekent. Ik werd als eerst geboren dus mijn moeder vertelt heel enthousiast aan haar vriendin dat ze een dochter had gekregen met de naam Ilse. Waarop haar vriendin in lachen uitbaste. Op dat moment heeft ze niet vertelt waarom, maar 10 dagen daarna werd hun zoontje geboren die als meisje dus Ilse geheten zou hebben (voordat ik geboren was, ik denk dat ze inmiddels een andere naam hadden gekozen voor hun eventuele dochter). Gelukkig hebben ze 2 zoontjes en geen dochter gekregen..
Wanneer iemand die heel dicht bij mij staat (een goede vriendin, broer, zus, …) voor mij een kindje krijgt met míjn favoriete naam, zou ik mijn kind later niet dezelfde naam geven. Dan is de glans er wat af en “hoort” de naam echt bij mijn nichtje of neefje.
Zelf zou ik het ook niet leuk vinden als mijn vriendin twee jaar na mij bevalt van een meisje met dezelfde naam als mijn dochter. Zeker niet als het om een heel bijzondere naam gaat.
Als het om de buren gaat of een achternicht, waar ik nauwelijks contact mee heb, zou het me minder storen. Ik denk dat ik dan gewoon zou kiezen voor “mijn” naam. Laat de rest van de straat me maar onorgineel vinden. 😉
Nooit bij de hand gehad, wel meegemaakt dat bijvoorbeeld Luc (mijn zoon is nu 16) ineens een hele populaire naam werd.
Wat ik doe is ergens sporen achterlaten, dus ik schrijf mee op een forum en daar zeg ik alvast de naam. Haha, dan kan ik altijd bewijzen dat het mijn eigen idee was..
Het is net wat iemand hierboven zegt, op het moment dat je weet wat het is en je een naam hebt, noem je je kindje zo en heet ie gewoon zo..
Toen ik zwanger was van onze oudste dochter Eline, waren er op het werk van mijn man 2 collega’s die een dochter kregen. Beide meisjes heten Eline. Ik heb er nooit over getwijfeld om haar naam te veranderen. Het was al jaren “mijn” naam. Mijn man werkt inmiddels ergens anders, dus we hebben er geen last meer van.
In mijn clubje van zwangerschapsgym (2004) van de 13 baby’s maarliefst 3 Eline’s!
Gelukkig staan die personen wat verder van me af en is het geen probleem dat ze dezelfde namen hebben gekregen. We hebben het onderling nooit over namen gehad, dus het was wel verrassend dat onze smaak zo dicht bij elkaar lag! Verder nog: Leon, Milan, Sem, Chloë, Lotte, Robin (j), Aimeé, Wouter, Chiara en Celeste.
Ik heb het keurig gevraagd aan de moeder van een meisje, Dane, of ze het erg zou vinden als ik mijn tweede dochter ook zo zou noemen. Het betreffende meisje zat in het peuterklasje van mijn oudste dochter, die al op een andere school zou zitten als de baby zou worden geboren. De moeder vond het een eer ! We hebben verder geen contact maar ik heb haar wel het geboortekaartje gestuurd van onze Dane.
Ja, dat is inderdaad moeilijk. Ik heb een achternichtje die dezelfde naam als mijn heeft. voornaam en achternaam. maar het scheelt wel dat we elkaar niet zien. Het was alleen een keer lastig toen we een keer bij de dokter zaten. maar nu heb ik een andere arts.
wij hebben wel onze namen “gereserveerd”. Zwanger worden ging niet makkelijk en duurde een aantal jaar. Onze jongetjes-naam zat al lang in ons hoofd en hoorde zo bij ons, dat toen de zus van mijn man zwanger was en zij ons vroeg wat voor namen wij mooi vonden hebben we gezegd dat ze dat zelf moest weten, maar wel of ze van onze namen af wilde blijven.
En ik verdenk vrienden van ons dat als hun dochter een knul was geweest dat ze aan ‘namenroof’ hadden gedaan…gewoon een gevoel.
Ja, lastige kwestie. Ik heb een lijstje met namen die ik mooi vind voor een eventuele tweede. Ik ben nog niet eens zwanger, maar ben wel erg bang dat iemand in mijn omgeving in tussentijd voor een van die namen (en vooral die éne naam) kiest…
Over mijn eerste kindje schrijf ik veel stukjes. Soms ben ik ook wel eens bang dat er daardoor meer mensen voor haar naam gaan kiezen, of, nog erger, voor de combinatie van haar eerste en tweede naam (die ik eerst als één naam wilde). Maar ach, misschien zijn dat dan wel hele leuke mensen als ze dezelfde smaak qua namen hebben. 😉
Ik ben nog nooit iemand tegengekomen met mijn naam, ook niet op google. (Selma is een pseudoniem) Dat wil ik later voor mijn kinderen ook, ik heb een paar redelijk unieke namen in mijn hoofd en die zal ik dus dus niet delen met vriendinnen, schoonzussen & buurvrouwen. Je weet maar nooit..
Wat baalde ik dat mijn overbuurjognetje Rocco bleek te heten.Onze oudste heet Iggy en daar moest voor het tweede jongetje een aparte naam bij,maar geen naam die op -Y of-i eindigt. Rocco was heel leuk geweest,maar nu toch alleen maar van het overbuurjongetje.
Wij hebben de naam genomen die mijn schoonouders voor mijn man hadden bedacht,maar die destijds bij de burgelijke stand geweigerd werd.
Schoonpa heeft ter plekke een andere naam uit een boekje gekozen destijds,nl. Nivard.
Onze jongste zoon heet dus Niven. Gestolen van mijn schoonouders dus,maar dat bleek een schot in de roos !
Als het toevallig gebeurt zonder dat diegene van jouw (toekomstige) naam weet, vind ik het echt geen inpikken. Neemt natuurlijk niet weg dat je wel kunt balen!
En anders… hangt het er voor mij erg van af hoe ver iemand van je af staat en hoe standaard de namen zijn. Een nicht van mij heeft mooie en onbekende jongensnamen gekozen, en als ik die al zou willen overnemen (denk het niet gauw, door de associaties, ze horen al bij haar zoons), dan zou ik dat zeker aan haar vragen. Net als bij vriendinnen. Maar als ik via de creche ofzo ergens tegen aan zou lopen? Tsja, je moet een naam toch ergens vinden?
Wij dachten een hele originele (maar niet al te gekke naam) voor onze dochter te hebben gekozen, Cato. Een paar maanden later werd bij een collega een Catootje geboren. Ik had echt het gevoel dat ze de naam gejat had, maar hoorde later van iemand dat ze die naam al jaren (net als ik overigens) in haar hoofd had. Puur toeval dus. Maar wel een beetje zuur.
Mijn zus en schoonzus waren rond dezelfde tijd uitgerekend. M,n broer en schoonzus hadden het thuis regelmatig over namen.
Toen mijn kleine neefje (toen 4 jaar)het bij mijn zus over een naam had bleek dat ze dezelfde hadden uitgekozen.(meisjes naam)
Uiteindelijk was het zo dat ze allebei dezelfde naam en het zelfde geboorte kaartje uitgekozen hadden. Beide (m’n zus eerst)
bevielen van een dochter dus mijn schoonzus moest en een nieuwe naam en een nieuw geboorte kaartje uitkiezen! Best en beetje zuur in het begin maar ze heeft een super leuke naam uitgekozen dus alles is nog goed gekomen.
mijn nichtje woont redelijk dicht bij mij in de buurt en hebben redelijk goed contact.Nu is ze bevallen van een jongen en dezelfde naam gegeven als die wij aan onze zoon willen geven,waar ik nu 6 maanden zwanger van ben!!! ik baalde wel even hoor,toen ik het hoorde! nu weten we nog steeds niet goed wat we moeten,deze naam was voor ons perfect.
Wat was ik blij toen mijn vriendin belde: we hebben een zoon! Het was voor mij een grote opluchting dit te horen. Na de geboorte van onze zoon vertelde ik haar welke naam we hadden gekozen als het een meisje was geweest. Later raakte zij zwanger en vertelde me vlak voor de geboorte doodleuk dat als zij een meisje zou krijgen dat ze haar liselotte zouden noemen. Onze naam!! Ik was beledigd en zij dat ik ze dit niet kon maken. We hadden dan wel een zoon, maar de naam blijft zeker staan voor een eventuele toekomstige dochter. Je kan dus wel begrijpen dat ik erg blij was toen ze mij belde: ik ben bevallen van een gezonde zoon en hij heet Teun.
Ten eerste: Pieter: geweldige naam! Wij konden hem niet geven om een bepaalde reden, maar hadden hem wel in ons hoofd.
Tja: ik sprak in de speeltuin een zwangere moeder en we hadden het over namen. Ze vertelde dat ze er nog niet uit waren, maar al wel een naam hadden staan. Het was een leuke naam overigens. Ik vertelde hoe mijn kinderen heetten en enkele weken later zien we een slinger met de naam van ONZE dochter voor het raam hangen. (Ik wist inmiddels waar ze woonde.)
Ik baalde wel. De naam is niet uniek hoor, maar ook weer geen Sanne of Lotte, jammer vond ik het eigenlijk. En aan de andere kant vond ik het wel een complimentje.
Wat grappig, zowel Willem als Pieter staan bij ons bovenaan het lijstje, samen met Andries en Matthijs. Overigens allemaal namen bij ons uit de familie.
Bij een nichtje dat je verder weinig ziet zou ik er niet mee zitten om een eigen kind dezelfde naam te geven. Bij je broer of zus zou ik dat wel een probleem vinden.. Ik weet dat mijn zussen ongeveer dezelfde smaak hebben en dan is het denk ik toch een kwestie van wie het eerst komt, die het eerst maalt. Bof ik even dat ik niet de jongste ben 🙂
Overigens is het maar de vraag of een naam die jijzelf al jaren hebt ook door de selectie van de bijbehorende vader komt, zo zijn er bij mij al een aantal potentiële kanshebbers verloren gegaan.
Pieter is leuk, mijn zoontje heeft als tweede naam pieter(van mijn vader en omdat we het een leuke naam vonden).
Toen ik zwanger was hebben we namen voor zowel een jongen las meisje uitgekozen. Meisjenaam vonden we erg moeilijk en we waren dan ook erg blij dat we er 2 gevonden hadden, 1 favoriet en 1 leuke voor erbij. Nou hebben wij een zoon gekregen, maar de meisjenaam niet verklapt en voor ons gehouden voor het geval we nog een kindje mogen krijgen(wat wij erg willen). Nou is een collega van mijn man bevallen van een meisje, met de 2 namen die wou in gedachten hadden. Wat moet ik daar nou mee??? Het zijn geen doorsnee namen, maar ook geen hele aparte, je hoort ze niet vaak.
Ik ben nog niet zwanger, maar zit nu al te denken of ik ze nou wel of niet moet gebruiken?
Iemand???
@Petra, ik zou ze gewoon geven. Het is maar een collega. Stel dat die collega weggaat of je man van baan veranderd, dan zie je die beste man waarschijnlijk nooit meer terug! Zonde als je dan je favoriete namen hebt laten schieten.
Zoals je weet hier redelijk unieke namen en dus niet bovenstaand probleem.
Al heeft de oudste inmiddels een naamgenoot in het dorp in de vorm van een hondje?!
Overigens heb ik onze eigen hond(je) van bijna 8 weken deze week een andere unieke naam die overgebleven was van het lijstje gegeven;-)
Mijn vriendin en ik waren tegelijk zwanger. We woonden niet bij elkaar in de buurt en hadden elkaar eigenlijk een beetje uit het oog verloren, maar toen we tegelijk zwanger bleken gaf dat zo’n band dat het contact weer intensiever werd. We hadden het natuurlijk veel over onze zwangerschap (zij was voor het eerst zwanger, ik voor de tweede keer) maar nooit over namen.
Zij was 2 dagen eerder uitgerekend dan ik. Ik beviel 2 dagen eerder dan zij. Op de dag dat ik weeën kreeg sprak ik haar nog op msn, dus ze wist dat ik bezig was. Daarom belde ze de volgende dag op en vroeg voorzichtig of er al iets geboren was. Mijn vader nam toen op, omdat de baby en ik nog in het ziekenhuis lagen. Dus mijn vader vertelde trots dat we een dochter hadden gekregen met de naam Anna Elies (roepnaam Anna). Mijn vriendin viel stil aan de andere kant van de lijn.
De volgende dag beviel zij van een dochter die ze Anna Elise noemde 🙂 , alleen dan met de roepnaam Elsa.
Laatst tijdens een gezellig avondje met vriendinnen kwam het gesprek ook op voornamen voor toekomstige kindjes . Het viel me op dat de meeste meiden gewoon vertelden welke naam ze in gedachten hadden, en een paar zelfs (weliswaar verpakt met een grapje) “hun” namen claimden. Blijkbaar is het toch een heel gevoelig iets zo’n naam. Kan me nog een scene herinneren uit SATC waar ook een babynaam wordt ‘gejat’. Universeel dus:)
Maar tijdens deze discussie vertelde vriendin X dat ze haar dochtertje Y zal gaan noemen. De naam Y zit ook al jaren in mijn hoofd. Het is de naam van het overleden zusje van mijn partner, en ik weet dat hij deze naam heel graag aan een evt. toekomstige dochter zou geven. Ik had geen zin om dit te zeggen, ik vind dit prive, en ook op de zaken vooruit lopen. Maar ergens diep van binnen tergt het me toch wel een beetje dat zij deze naam nu zo heeft geclaimed. Alsof ik haar naam zou jatten. Vooral omdat deze naam voor ons zoveel betekenis heeft.
P.S Eigenlijk gaat dit nergens over, maar er is wat met namen… Ik weet het niet
Ons neefje is drie weken jonger dan onze zoon. Toch hebben zijn ouders ervoor gekozen om hem dezefde voor en automatisch dezelfde achternaam te geven. Iets wat voor ons nog steeds onbegrijpelijk en pijnlijk is.
Al sinds ik weet dat ik kinderen wil, weet ik dat ik een eventueel dochtertje Isabella wil noemen, naar mijn oma. Ik ben nu net zwanger en hoorde afgelopen week dat mijn collegaatje bevallen is van een dochter, Isabel genaamd. Ik vond het niet zo leuk, maar het zal mij er niet van weerhouden mijn dochter Isabella (roepnaam Isa)te noemen. Het is immers maar een collega en wij hebben die naam al zo lang in ons hoofd. Ik zal dat collegaatje naderhand wel vertellen dat ik die naam al lang in gedachten had en dus niet van haar gepikt heb.Ik hoop dat ze het zal begrijpen….
Gewoon WILLEM houden! Hoelang is het geleden dat er in één familie zo’n drie neefjes allemaal naar dezelfde opa genoemd werden?
Dat schept toch alleen maar een band? Ieder kind wordt toch anders.
hier niet onze naam voor een kindje van familie of vrienden, maar een konijn… 4 weken voor de uitgerekende datum hebben zwager en schoonzus onze naam, die we al jaren in gedachten hebben voor onze dochter, aan hun konijn gegeven!
behoorlijk balen al is het ‘maar’ een konijn. we blijven bij onze naam natuurlijk daar niet van, maar toch, even een smetje tijdens de zwangerschap.
trees, wat is daat pijnlijk aan? Dat snap ik echt niet. Als die ouders ook al lang deze naam in gedachten hadden, dan is het voor hen toch andersom net zo ‘onbegrijpelijk en pijnlijk’? Alsof je het alleenrecht hebt op een naam. Draai het eens om, als het neefje eerder was geboren, had je de naam dan niet gekozen? Je kiest een naam omdat je die mooi vind, en bij mij zou niemand me daar vanaf kunnen brengen.
@Corine: Ik snap Trees wel, je broer of zus krijgt 3 weken later een kind en noemt het hetzelfde als jouw kind… Opa en oma hebben dus 2 x ’n Pietje als kleinkind en even oud! In zo’n geval was ik voor ’n reservenaam gegaan, hoe erg ik het ook zou vinden!
Een vriendin van me heeft een vrij unieke naam en je bent daar dan toch op een gegeven moment aan gewend dat die naam ‘van jou’ is. Toen een andere vriendin van haar zwanger was en het kind – zonder dit te overleggen – háár naam gaf, was ze diep geschokt. Ze vond dat ze het op zn minst even had moeten overleggen en voelde zich nu behoorlijk ‘beroofd’. De vriendschap is er uiteindelijk op kapot gegaan…
Ik heb inmiddels 3 kinderen en heb alleen bij de middelste haar naam al van te voren verklapt aan mijn zus die 1 week later was uitgerekend van haar 4e. We wilden geen van beide dat onze kids dezelfde naam zou gaan dragen en zij was nog niet uit over de naam van zowel n jochie of n meisje, terwijl ik dat al wel was.
Gelukkig leek haar keus niet op wat ik ooit zou willen en vise versa 😀
Wel heeft ze mij bij haar 2e zwangerschap gevraagd of ik het heel erg zou vinden als zij n jochie zou krijgen, zij dan de naam mocht gebruiken die ik voor de 1e in mn hoofd had als dat een jochie zou worden (werd dus meisje). Nee vond ik niet erg, want had niets meer met die naam.
Overigens is bij haar de 2e een meid geworden en hebben we t nooit meer over die jongensnaam gehad (die nu zo popiejopie is, nl Thomas) 😀
En de namen voor mijn kids zijn alle 3 met 3 lettergrepen, en komen hier niet erg veel voor gelukkig, maar zijn wel goed uit te spreken en te schrijven.
Ook ik begrijp Trees wel, als het nu alleen dezelfde voornaam was… Maar dezelfde voor-en achternaam, ik had zelf ook voor een andere naam gekozen. Mijn man en ik hebben al 6 jaar een naam in ons hoofd; mooi en simpel, goed uit te spreken in zowel NL als Engels (mijn man is afrikaans) en heb de naam in mijn omgeving nog nooit gehoord. Jongen of meisje.. de naam blijft hetzelfde. Mijn advies is ook -> hou een naam voor jezelf (doe ik al 6 jaar) want ik heb het zooo vaak zien gebeuren dat complete vriendschappen erdoor verpest werden.
Ik moest gisterenavond balen, een vriendin van me is bevallen van een dochter. Ik zou normaal voor haar bevallen, maar heb helaas een miskraam gehad. Nu heeft zij haar dochtertje dezelfde naam gegeven die mijn man en ik al jaren willen voor een dochter. Normaal was ik de eerste geweest. Het is onze naam. Heb vanmorgen met haar gebeld en het haar eerlijk gezegd, en ook dat als ik beval van een dochter ze de naam moet delen. Nu ze maakt er geen probleem van, ze zei zelf als jij mij voor was, had ik de naam ook gehouden. Nu het neemt niet weg dat ik mij rot slecht voel, want ben helemaal verliefd op deze naam.
Mijn vriend, zijn neef en zijn neefje delen alle3 dezelfde voor EN achternaam. En ze zijn alle 3 binnen een jaar geboren.
Bij mij in de familie hebben de meeste oudste dochters dezelfde 2 voornamen en dus dezelfde achternaam.
Ik deel mijn naam dus met heel wat familieleden…
Zelf maakt het mij niet uit of iemand in mijn naaste omgeving MIJN naam al heeft.
Iemand van een koffiegroepje heeft haar zoontje MIJN naam gegeven. Alleen leerden we elkaar pas kennen toen allebei onze kids bijna 2 waren.
Ook vindt mijn vriend MIJN naam helemaal niks…
Iig, zelfs als een van mijn zusjes/broertjes dezelfde naam zou kiezen, had ik hem alsnog aan mijn kind gegeven.
(nu ben ik de eerste die met kinderen bezig is en denkt de rest er nog niet aan!)
Mijn Man heeft een naam die hier in het zuiden niet zo heel vaak voorkomt. maar wel erg hollands en leuk is, vaak als hij belde naar kennissen nam de vrouw des huizes op en riep ze heel blij…OOOO DAAR HEB JE HEM WEER MET ZIJN LEUKE NAAM. niet zo gek dus dat hun 1e zoon net zo heet als mijn man…. Wij vinden het wel grappig en een eer.
Inmiddels zijn we 7jaar verder en is er nog een kindje vernoemt naar “hem”. nu is het ook wel een hele leuke man 😉 dus dat snap ik dan ook wel weer…..
Al met al, doe niet te moeilijk, je kan het ook als een Eer zien als mensen er met “jouw naam” vandoor gaan.
Toen ik zwanger was van mijn zoon hadden wij twee namen waaruit we maar heel moeilijk konden kiezen. De ene week gingen voor de ene naam, de andere week voor de andere naam. Vrienden van ons waren gelijk zwanger en iets eerder uitgerekend. Zij hadden altijd gezegd dat de naam voor een zoon al vast stond. Toevallig was dat 1 van onze namen. Wij hebben toen besloten die naam te schrappen. Door omstandigheden zijn we echter al voor de bevalling uit elkaar gegroeid en hebben we hun nooit meer gezien of gesproken. Ik zou daarom nooit meer om die reden een naam NIET geven. Als dit DE naam is moet je hem gewoon aan jouw kindje geven. Gelukkig hadden wij twee namen die we allebei even leuk vonden, maar stel dat je de nummer 2 naam aan je kind geeft?? Toen ik zwanger was van ons tweede kind hadden we die naam natuurlijk weer als jongensnaam, maar hebben hem niet hoeven te gebruiken. En nog steeds vind ik het een geweldige naam. Als ik nu zwanger zou worden (pff, moet er niet aan denken) dan had een jongen weer die naam gekregen.
Ik heb pas geleden een dochter gekregen en een vriendin van ons is in september uitgerekend van haar tweede kindje. De naam die wij onze dochter hebben gegeven is de naam die zij en haar man ook voor een eventueel meisje hebben.
Zelf hadden wij de naam al jaaaaaren geleden bedacht. Zelfs toen we nog niet aan kinderen krijgen toe waren. Onze vrienden zeggen deze naam ook al jaren op hun lijstje te hebben staan en het lastig vinden om van de naam af te gaan….
Ik kan hen niet verbieden om dezelfde naam te kiezen als het een meisje is. Het is inderdaad een naam en geen bezit. Ik moet wel toegeven dat ik het een rare situatie zou vinden. We zien deze vrienden regelmatig en gaan ook vaak met hen op vakantie.
Ik hoop dan ook maar dat het een jongetje is dat straks in september geboren gaat worden…..en dan maar hopen dat ze het jongetje niet de naam geven die wij ook al klaar hebben staan voor de toekomst 🙂
Ik had vroeger de naam Sem in mijn hoofd voor een eventueel toekomstig jongetje. Tot Wendy van Dijk haar zoontje zo noemde en half Nederland vervolgens ook. Nu vind ik het niet leuk meer. (Al zal die populairiteitsgolf wel weggeëbd zijn tegen de tijd dat ik aan kinderen denk.)
Toen ik zwanger was hadden mijn zus en ik het eens uitgebreid over leuke voornamen. Zij vertelde toen dat zij een bepaalde meisjesnaam heel leuk vond voor een eventuele eigen dochter. Omdat ik blijkbaar toen niet geinteresseerd was in die naam heb ik dat niet onthouden. Vervolgens heeft mijn man die later voor onze dochter bedacht. Mijn zusje heeft inmiddels alleen (nog) zonen en mijn dochter heet met haar 2e naam naar mijn zusje, dus heel ontevreden kan ze toch niet zijn.
Hun balen zeker, vooral omdat het zij moet zijn.
Grappig dat ik dit lees. Ik vertelde mijn zus dat we een meisje verwachten. Zij vertelde dat een vriendin van haar net is bevallen van een meisje. Ze wilde me de tweede naam van dat kindje niet vertellen want dat was “haar”naam. Ze denkt voorlopig niet aan kinderen, maar toch. Mjin man en ik waren er al een tijd overuit hoe ons meisje komt te heten. Ik was alleen zó nieuwsgierig geworden naar die tweede naam, en ja hoor! hetzelfde. Wat zouden jullie doen? Toch een nieuwe naam bedenken, of gewoon behouden?
Herkenbaar dilemma, want een naam is erg persoonijk. Nu meer dan ooit, volgens mij. Het lijkt de laatste jaren wel een sport om je kind een zo uniek mogelijke naam te geven. Doen we zelf ook aan mee, hoor. Onze dochter heeft een naam die volgens de SVB in de afgelopen 10 jaar maar 1 keer aan een kind gegeven was. Maar met een eigen blog en dergelijke, is het een kwestie van tijd voor anderen hun dochter ook zo gaan noemen. Wat mij betreft geen probleem. Een unieke naam is bijna niet te vinden en als je iets mooi vindt, moet je die naam vooral aan je kind kunnen geven. Niets is meer eigen als een kind, dus die verdient de naam die jij het allermooist vindt. En ja, je moet toch ergens inspiratie opdoen? Ik kijk bij de verloskundige en in de krant enzo ook naar alle namen op de geboortekaartjes: “zou het iets voor ons zijn?”.
Maar bij vernoemen loop je idd al snel het ‘risico’ dat een ander kind dat redelijk dichtbij je staat dezelfde naam krijgt. Mijn ouders hadden het bij de hand toen ik geboren moest worden. Mijn vader was de enige zoon in het gezin en dus stamhouder. Logisch dat een eventuele zoon naar zijn vader genoemd zou worden. Dat had een jaloerse zus in de gaten. Zij beviel 2 maanden eerder van haar 4e kind en noemde het jongetje naar hun vader. Oeps. Mijn ouders waren heel erg teleurgesteld. Zelfs mijn oma (opa, vaders vader dus, is erg jong gestorven) vond het onbegrijpelijk. Een verdere familieruzie is gelukkig voorkomen, want ik bleek een meisje en kon vernoemd worden naar mijn moeders moeder.
En juist daarom hebben wij ervoor gekozen om onze kinderen (inmiddels zwanger van de 2e) niet te vernoemen.
En hoewel ik van mening ben dat een naam geen bezit is, sommige mensen walsen wel heel erg snel over gevoelens heen. Zoals mijn tante.
Het artikel is alweer een hele tijd geleden, dus Emma, ben heel benieuwd wat je met de naam hebt gedaan. Is het toch een Willem geworden? Of Pieter?
Ik ben de mama van de Jare waar je het in het artikel over hebt. Het is een raar iets, het bezitterige gevoel ten opzichte van een “zelfbedachte” naam. Ik realiseer me dat het slechts een serie letters is die net zo goed door een ander bedacht kan worden, maar toch voelt het vreemd om het unieke karakter te verliezen.
Ben wel benieuwd hoevaak de naam inmiddels is gegeven sinds november 2005 😉
Mijn tante en mijn oudste nicht waren tegelijk zwanger. Mijn nicht is een weken eerder bevallen dan mijn tante van een dochter. Toen mijn oma naar mijn tante belde, bleek het dezelfde naam te zijn als mijn tante en oom hadden bedacht. Zij wisten al vanaf het begin dat het een meisje werd en hadden de kaartjes enzo ook al laten drukken.
De rest van de familie had ook nooit gedacht dat zij dezelfde naam zouden kiezen, omdat ze heel erg verschillen. Nu hebben we dus twee meisjes met dezelfde naam en ook nog 1 week in leeftijd verschillen. Zijn wel allebei heel verschillende kids =)
Even tussendoor:
Just love this site!
Niks heerlijker dan de hele avond met een namenboek op schoot zitten. Of -sinds ik deze site ontdekt heb- met een laptop ;D
Wij hebben hetzelfde gehad. Ik was ruim 6 maanden zwanger toen kennissen van ons bevielen van hun dochter en dezelfde naam gaven. Ik zat (waarschijnlijk ook dankzij mijn hormonen…) echt even om te huilen. Zo erg vond ik het, mijn vriend praatte steeds met die naam tegen mijn buik, ons dochtertje heette al echt zo voor ons gevoel. Uiteindelijk hebben we er wel voor gekozen de naam gewoon te doen. Ik heb er echt totaal geen seconde spijt van gehad!
Ik kan wel merken dat er meer mensen om ons heen met kinderen beginnen. Er zijn toch al een aantal namen van “ons lijstje” door anderen gebruikt. Erg jammer, maar ik ga mijn kind geen naam geven die ik maar zozo vindt omdat een ander kind ook al zo heet. Het zal altijd wel blijven dat kinderen dezelfde naam hebben!
Dus ik zou willen zeggen: gewoon doen wat je mooi vindt qua naam, het is veel erger als je spijt krijgt omdat je een bepaalde naam niet hebt gedaan vanwege iemand anders (die je misschien na een paar jaar niet eens meer ziet)!!
Mijn vriendin en ik zijn 2 weken na elkaar uitgerekend en weten inmiddels dat we allebei een jongetje krijgen. Om te voorkomen dat ze beide dezelfde naam krijgen hebben we elkaar niet de namen, maar wel de eerste letter verteld. Die verschillen, dus gelukkig geen dubbele naam in de vriendenkring. 🙂
Ik heb een vriendin met een dochter die Dior heet en een zoon met de naam Kenzo. Tja, in die familie hebben ze zich wel ff achter de oren gekrabt toen ze de namen bekend maakten!
Hoi,
In mijn familie hebben we (alles aan een kant van de familie):
Linda (ik), Linda, Linde en Lynn
Ook:
Ties, Tiny, Ties en ook Martijn, Mathyn, Mathijs
Heb een grote familie dat snap je!
De overige Lin/da/de/nn zijn overigens kinderen van mijn neven en nichten, die zie ik zelden
Het zusje van de vrouw van mijn broer (ja volgen jullie het nog?) heeft haar zoon Milan genoemd, wat ook ‘onze’ naam was. Uiteindelijk hebben we besloten onze zoon ook zo te noemen. Hij moet er toch alle dagen mee lopen en die keren dat hij dat naamgenootje tegen komt is niet zo heel groot. Als het iemand zou zijn die we vaak zouden zien zou ik het een ander verhaal vinden…
Daarbij klopt het wel wat je zegt. Milan is een naam die vaker voorkomt en dan is zo’n besluit makkelijker gemaakt.
Een vriend van mijn vader kwam ’s avonds laat langs. Hij was net vader geworden en kwam om te vragen of mijn ouders het goed vonden als ze hun kind hetzelfde zouden noemen als mijn zusje: Dominique.
Ze hadden het kind al wel zo genoemd maar wilde het toch komen vragen. Niet dat mijn ouders ze erachter zouden komen via het geboortekaartje. Mijn ouders vonden het geen probleem en vonden het ook erg netjes dat hij het kwam vragen.
Mijn ouders hebben ook mijn broertje de naam Michaël niet als eerste naam maar als tweede gegeven omdat mijn oom en tante hun dochter Michaela hadden genoemd.Ze vonden het er toch teveel op lijken. Hij heet nu Christian Michaël.
Dit probleem lijkt me ‘vroeger’ nog erger, toen kinderen nog bijna verplicht werden vernoemd naar (groot)ouders. Het resultaat in mijn familie is dieptriest, mede dankzij het feit dat beide families uit Twente stammen waar in de jaren ’30 tot ’50 bijna altijd dezelfde namen werden gegeven: 2 Frans, 2 Rikie, 2 Truus, 2 Trees, 2 Annie, 2 Bennie… etc. etc. En dat is allemaal naaste familie hè. De broers/zusters en hun partners van mijn vaders kant hebben dus in veel gevallen dezelfde namen als aan mijn moeders kant! (Leverde ook leuke telefoongesprekken op, in de trant van: wie heeft er gebeld? Annie. Welke Annie? Die van Bennie. Welke Bennie?)
.-= Marinka V. schreef op eigen site Twitter =-.
De creativiteit in mijn familie is nog verder te zoeken. Mijn opa kreeg dezelfde naam als zijn oudere broer: grote Jaap en kleine Jaap. Dat laatste werd al snel Japie, zoals de goede man tot zijn dood werd genoemd.
Mijn ouders hebben me een andere naam gegeven, omdat er op het laatste moment een meisje in de straat geboren werd met de naam die ze in gedachten hadden. Maar we woonden al snel niet meer allebei in die straat en ik heb haar uiteindelijk nooit gekend.
Toch heb ik daar nooit over gepiekerd. (Ik zweer het!) Het zijn allebei “klassieke” namen en ze klinken ook wel hetzelfde. Als ik die andere naam had gekregen, was ik verder precies zoals nu geweest 😉 Ik denk dat het moeilijker is om je eigen naam te beoordelen, omdat je je er zo mee identificeert.
Ik weet dat mijn vader er nooit spijt van zal krijgen. Het was op dat moment de beste optie. Punt. Maar ik vraag me af of mijn moeder niet soms een klein beetje spijt heeft, ook al weet ik dat ze me dat waarschijnlijk niet zou vertellen.
Eigenlijk wel grappig dat juist mijn zusje er al haar hele leven last van heeft, dat haar naam afgekort hetzelfde is als die van haar vriendin. Die vriendin woont aan de andere kant van onze woonplaats, dus dat hadden mijn ouders nooit kunnen voorspellen. Bovendien hadden ze er niets aan kunnen doen, want die vriendin is jonger.
Ik denk dat de moraal van dit verhaal is, dat het zinloos is om je druk te maken over namen die in de omgeving voorkomen. Punt 😉
P.S. Om verwarring te voorkomen. Lorelei is mijn internet-naam.
Veel gezwam over eigendommen van namen en claimen.
Denk liever aan de betekenis van de naam. Of bijvoorbeeld aan de betekenis van personen met dezelfde naam.
Denk vooral aan je kind, dat zijn /haar hele leven met die naam moet rondlopen, afgekort of niet)
Ik las net nog ergens een krantenartikel over de “voorkeur” van leraren die kinderen met bepaalde namen meer aandacht geven dan de anderen, waardoor het hele leven van die kinderen, positief of negatief, mede bepaald wordt.
sterkte nieuwe ouders!!!
Lieve Paul,
Je hebt ongetwijfeld het beste met ons voor. Maar uit je reactie blijkt, dat je er hélemaal niks van snapt. Waarom heb je in vredesnaam gereageerd?!