Nog niet kunnen nakijken of deze log van 2 juli 2005 het bij het juiste eind heeft, maar ik weet nog niet zeker of dat hoop of juist niet.
“Omdat hij op zijn 37ste voor de eerste keer papa werd, heeft Ivan De Boom uit Aalst zijn babydochter Ineke maar meteen 37 voornamen gegeven. Allesbehalve gebruikelijk, maar wettelijk mag je je kind zoveel namen geven als je wil.
Bijgevolg gaat het meisje door het leven als Ineke Jempi Roos Daniël Danny Gino Dirk Helmut Steven Geert Albert Filip Tim Frank Yves Willy Fons Pierre Etienne Walter Gaston Jef Rudy Remi Luc Guy, Karel Toon Oscar Fernand Billy Joris Peter Carine Katia Sofie Annick De Boom.”
Op de site van Het Nieuwsblad vond ik ook bovenstaand artikel (wat nog steeds niets wil zeggen over het waarheidsgehalte), plus dit verhaal over de Duitse “situatie”:
“In Duitsland mag een onbeperkt aantal namen dan weer niet. Een Duitse moeder wilde haar baby 12 voornamen geven: Chenekwahow Migiskau Nikapi-Hun-Nizeo Alessandro Majim Chayara Inti Ernesto Prithibi Kioma Pathar Henrike.
Zij wou dat hij in een “culturele tijdsgeest zou opgroeien”. Maar volgens de rechtbank moest ze rekening houden met de Vornamenbestimmungpflicht , de verplichting om duidelijk te maken hoe mensen haar kind moeten noemen.”