Een Amerikaanse rechtbank heeft een besluit moeten nemen over de achternaam van een inmiddels tweejarig kind.
Christy M. Wizner (30) en haar inmiddels ex-vriend Chad M. Doherty (31) kregen in april 2004 een dochter.
Wizner besloot dat het meisje dezelfde achternaam moest krijgen als haar eerste drie kinderen uit een vroegere relatie.
Doherty echter wilde het kind zijn achternaam geven, met name omdat Wizner niet haar meisjesnaam is, maar de naam van haar eerdere echtgenoot.
De vader werd in eerste instantie in het gelijk gesteld, waarbij de rechter aanvoerde dat het gebruikelijk is het kind de achternaam van een van de twee biologische ouders te geven. In Amerika mag je zelf een achternaam voor je kind kiezen!
Moeder ging tegen de beslissing in beroep en kreeg twee jaar later alsnog haar zin bij het Oregon Court of Appeals, die de situatie had bekeken aan de hand van literatuur over naam-geef-gebruiken door de eeuwen heen.
De rechter betoogde dat getrouwde stellen meestal de achternaam van de vader krijgen, omdat hij (net als de moeder) over alle ouderlijke rechten beschikt.
Voor ongetrouwde stellen daarentegen zijn de tradities anders, aldus de rechter, aangezien het hier de moeder is die de kaarten in handen heeft.
Echter: in de tweede helft van de twintigste eeuw werd de focus verlegd van de rechten van de ouders naar de rechten van het kind.
Omdat het kind het meest profijt zou hebben van het dragen van dezelfde achternaam als haar halfbroers en -zusters, kreeg ze uiteindelijk de achternaam van de moeders ex-echtgenoot en dus niet die van haar biologische vader.
Volgens de rechter moet een vader onvoorwaardelijk van zijn kind houden, welke achternaam het ook draagt.
Witzer en Doherty zijn er helemaal uit voor wat betreft de voogdij over en de alimentatie voor hun dochter; maar vader Doherty beraadt zich nog op het indienen van een beroep bij de Oregon Supreme Court.
