Op een forum kwam ik het verhaal tegen van mensen die hun favoriete naam voor hun baby-in-aantocht ineens gebruikt zagen… door de hond van vrienden. In reactie daarop vertelt een ander dat hun poes er veel eerder was dan hun dochter en dat ze die leuke naam daardoor niet meer konden gebruiken.
Ik geloof niet dat ik me zou laten weerhouden door andermans huisdieren, maar dat ik met spijt afscheid zou nemen van namen die ik al aan eigen dieren heb gegeven. Gelukkig heetten de katten in mijn leven respectievelijk Poes en Winnie. Schattig, maar eh… nee, toch maar niet.
Zou het jou iets kunnen schelen als de kat van de buren al Saar heet en jij die naam nou net in gedachten hebt voor je toekomstige dochter? En wat als je je geliefde hagedis Tom hebt genoemd en je eigenlijk niks leukers kan verzinnen voor een zoon?