Het is is leuk om in radioprogramma’s en krantenartikelen te verschijnen, maar wat is er mooier dan je naam in een boek terugvinden?
Mijn tante schreef mijn moeder dit weekend:
“Als ik de radiobode ga kopen (= televisiegids), want mensen boven de 65 kopen dat soort dingen nog op papier, bij Bruna (ik schreef bijna bij de Bruna), kijk ik in het begin van de maand ook altijd even bij de kassa naar het nieuwe boekje van de maand. Dat kost een euro vijftig en is altijd een klein boekje van ongeveer 50 pagina’s van een min of meer bekende Nederlandse schrijver.
Dit keer was het van Aaf Brandt Corstius en daar, zwart op wit, staat de naam vermeld van je beroemde dochter.”
Aaf Brandt Corstius – over wier columns en boeken als Het jaar dat ik 30 werd ik mezelf tot mijn eigen afschuw ‘herkenbaar’ hoor zeggen – schreef deze maand voor Bruna het nieuwste Literair Juweeltje. Over mij!
Kort-kort-kort: Aaf
Tot 2009 werd de meisjesnaam Aaf (inderdaad goed passend bij Bo, Jip, Pien en aanverwanten) in een eeuw tijd maar aan twintig kinderen gegeven.
Toen Aaf (volgens Wikipedia een echte Aaf – geen Aafje of Aafke) Brandt Corstius drie jaar geleden haar eerste kind kreeg (zoon Benjamin), een dik jaar later gevolgd door de tweede (dochter Rifka), pikten aanstaande ouders haar voornaam op voor hun lijstjes.
In 2011 werden er negen meisjes Aaf genoemd, net als in 2012. Aaf is daarmee nog nét geen Maud of Vajèn, maar het worden er de komende jaren vast meer.
Gerecycled
PS Hmmm. Ik heb het boekje zelf niet in huis, maar volgens mij is het getoonde stukje grotendeels afkomstig uit dit artikel, dat in april 2006 in NRC Next verscheen.
PS2 Briest, Brik en Bit zijn paardennamen, maar Britt?
