De komende maanden ben ik even druk met wat andere zaken. Niets vervelends, alleen maar leuk, maar ik zal iets minder posten dan normaal.
Met dank voor geduld,
Emma
Zou Jij Je Naam Wijzigen Als Je Er Een Miljoen Dollar Voor Kreeg?
Op het niet altijd even interessante forum van Big Bad Baby Names stelde iemand een wél interessante vraag.
Zou jij je naam veranderen in een naam die iemand anders voor je uitkiest, als je er een miljoen dollar voor kreeg?
Er wordt voorgesteld dat je naam één keer invult op de Random Renamer van Babynames.com. Ga je akkoord met je nieuwe naam of niet?
Je mag je naam nóóit meer veranderen, ook niet als je straks miljonair bent 🙂
Mijn nieuwe naam is Lexine Hanne. Ik zeg ja tegen een miljoen!
[EDIT 29-10-06] Ik heb dezelfde vraag ook op het namenprikbord gesteld. Van de bijna vijftig mensen die daar een poging deden hun naam te wijzigen voor een miljoen dollar, was er maar één die het niet zou doen!
Mia, Waar Was Je Toen Je Er Nog Niet Was?
Alhoewel mensen tegenwoordig niet meer zo geheimzinnig doen over de sekse van hun ongeboren kind, vertelt nog altijd bijna niemand die ik ken vóór de geboorte iets over de naam.
Dat is een typisch Nederlands gebruik, heb ik gemerkt. In vrijwel alle (westerse) landen vertellen mensen de naam die ze in gedachten hebben al voor de geboorte.
De gouden regel, is mijn ervaring, is dat hoe geheimzinniger Nederlanders over “de” naam doen, hoe saaier die naam uiteindelijk zal zijn.
Het kan ook anders en dat is echt veel leuker dan al dat opgeklopte gedoe over de zoveelste Sem of Emma 🙂
Het mooiste voorbeeld van hoe een kind al deel uit kan maken van een gezin vóór de geboorte, komt van vrienden Jasper & Karen, ouders van bijna-kleuter Leila Rosilde.
Haar naam wist ik al tijden voor ze geboren werd, waardoor ze een voorsprong had toen ze er eenmaal was.
En deze week is Leila grote zus geworden van Mia.
Leila had het er al wéken over: “Mijn zusje is in mijn moeders buik en ze heet Mia”.
Net alsof ze er al was.
En nu is ze er!
Kutje De Bruin
In de NRC Woordhoek kwam ik een column tegen over scheldnaam Kutje de Bruin: “alsof Kutje de voornaam zou, en De Bruin de familienaam”.
Ewoud Sanders vindt dat de “schelduitdrukking”, die slaat op een terecht te wijzen preuts meisje of een schuchtere jongeman, in de woordenboeken opgenomen zou moet worden.
Ik vind van niet. Ben het k*woord helemaal zat en het kan me niets schelen dat het “al dertig jaar of zelfs meer” in omloop is.
Uniek Maar Pretentieus, Of Degelijk Maar Saai?
Jim Cegielski vertelt in dit artikel verongelijkt dat hij zijn eerste dochter Emily noemde en dat die naam 16 jaar geleden nóóit voorkwam.
Misschien moet ik de goede man uit de droom helpen: in 1990 stond Emily al op plaats 12 in de Amerikaanse toplijsten.
Hij is ook heel boos dat “those snooty Brits at the BBC” grapjes durven maken over de belachelijke namen die Amerikaanse kinderen krijgen, als ze er zelf ook wel pap van lusten. Prinsessen met namen als Eugenie, Beatrice en Zara vindt hij belachelijk. Gaap.
Dit verder niet heel interessante verhaal over een kerel die probeert de totally boring keuze van de namen zijn dochters goed te praten, roept wél een goede vraag op.
Wat is beter: je kind een degelijke naam geven, die alleen heel vaak voorkomt, of je kind een uniecque naam geven, die wellicht weerstand oproept?