Vaders zijn gemiddeld drie jaar ouder dan hun partner, als ze voor het eerst ouders worden. Vrouwen krijgen op hun 29e hun eerste kind, mannen op de hun 32e.
Ik was eigenlijk op zoek naar het aantal geboorten per jaar naar sekse, maar raakte zoals wel vaker verstrikt in de CBS website.
Goed, even wat feiten die zijdelings met voornamen te maken hebben, ter leering ende vermaeck.
Er werden de afgelopen 20 jaar zo’n vier miljoen kinderen geboren in Nederland, ofwel gemiddeld 194.000 per jaar.
In de jaren 1998-2003 was er sprake van een ware babyboom, toen werden er ruim 200.000 kinderen per jaar geboren. De afgelopen jaren waren dat er ‘maar’ zo’n 184.000 per jaar
Vorig jaar (2011) telde het laagste aantal geboorten in 25 jaar tijd: 180.000. Onzekere tijden voor jonge stellen leiden tot minder kinderen.
Er worden altijd wat meer jongens dan meisjes geboren: voor elke 100 meisjes zijn er 105 jongens.
Vrouwen krijgen gemiddeld 1,8 kind. Dat is gemiddeld hè: moeders krijgen wel eens twee of drie kinderen tegelijk, maar slechts zelden 1,8 kind.
Mannen krijgen minder kinderen: 1,7 kind. Dat betekent dat moeders vaker kinderen van meerdere mannen krijgen, dan dat mannen bij meerdere vrouwen kinderen verwekken.
Alle aandacht voor tienermoeders en oude moeders ten spijt, is de gemiddelde leeftijd waarop een vrouw haar eerste kind krijgt al lange tijd 29 jaar (en mannen 32). Bij een tweede zijn moeders 32, bij een derde kind 33 en bij een vierde of volgend kind 35.
Van de duizend geboorten zijn er 983 een eenling, 16 een tweeling en minder dan 1 een drieling. In 2011 werden er 2.825 tweelingen geboren (5.650 kinderen) en 45 drie- en vierlingen. Het aantal meerlingen daalt licht, doordat er bij ivf tegenwoordig minder embryo’s per keer worden teruggeplaatst.
De meest voorkomende combinatie bij tweelingen is een jongen en een meisje, gevolgd door twee jongens, gevolgd door twee meisjes.
En: pas jij in het plaatje? Zijn jullie relatief jonge of oude ouders? En heb jij het gemiddeld kindertal eigenhandig omhoog gekrikt door meer dan één kind te krijgen?
Als je ouders je Semm hebben genoemd, of Juhvaixshenlay, dan is dat lastig, maar je kunt altijd nog een andere roepnaam aannemen.
Met een ingewikkelde achternaam is dat minder makkelijk. Je kan in je paspoort Sophy Janszen hebben staan en jezelf in het dagelijks leven Laura noemen, maar je achternaam zal altijd ‘met sz’ zijn. Tenzij je trouwt en je partners (hopelijk eenvoudiger) achternaam aanneemt natuurlijk.
De mijne (Van Nifterick) is ooit, door een nachtportier op mijn vaders kantoor, tot ‘Visstick’ verbasterd. (Hij keek niet op of om en belde zonder dralen naar boven.)
Gebruikelijker is het vergeten van de ‘van’. Of het wordt Van Niftrik of Lieftink. Het gaat soms zelfs mis als je het inschrijfformulier of de abonnementsaanvraag zelf hebt ingevuld!
Hoe is het met jouw achternaam? Heb je een exotische naam, of juist een oerhollandse, al dan niet met een twist? Kloppen jouw middelbare schooldiploma, tandartsrekening en bruiloftsuitnodigingen?
In de jaren zeventig werd het in sommige gezinnen gewoonte om de ouders niet alleen te tutoyeren, maar ook bij de voornaam te noemen.
Dat gebruik is nooit echt ingeburgerd geraakt. De meeste mensen die ik ken hangen er zo’n beetje tussenin: ze zeggen wel ‘je’, maar gebruiken een aanspreektitel als pa/ma/papa/mama als ze met hun ouders praten.
De combinatie van mijn voor- en achternaam is voor zover ik weet uniek. Nederlanders met een doorsnee achternaam hebben echter al snel meerdere naamgenoten.
Dat is verwarrend als je beiden bij dezelfde club voetbalt, of elkaar niet kent, maar in hetzelfde vakgebied opereert. Oud-staatssecretaris Jack de Vries (die eigenlijk Jacob heet) heeft bijvoorbeeld zeker 15 naamgenoten die ook ‘iets’ doen als manager.
Intermediair waarschuwde van de week tegen dubbelgangers in Online naamgenoten, zo ga je daarmee om:
Nu zo’n beetje iedereen iedereen googelt – of opzoekt in social media als LinkedIn en Facebook – doen potentiële werkgevers dat natuurlijk ook. En liggen misverstanden dus op de loer. Bij een naam als Jan de Vries voelt een recruiter wel aan dat hij misschien nog even verder moet kijken dan de eerste vijf hits in Google. Maar ook ogenschijnlijk unieke namen zijn zelden echt uniek.
Googlegevaar
Pas echt vervelend lijkt het me als jouw naamgenoot op een nare manier in het nieuws is geweest.
Zo vond ik naast het bestuurslid van ‘pedoclub’ Martijn, Marthijn Uittenbogaard nóg een Martijn Uittenbogaard, zij het dat zijn voornaam zonder ‘h’ wordt geschreven. Opmerkelijk genoeg is dit iemand die zélf mensen werft voor zijn werkgever, dus hopelijk valt hij niet in de Google valkuil.
Hoe zit het met jouw vindbaarheid op Google?
Ben je de enige met jouw naam, of merk je wel eens iets van je extreem-rechtse / punnikende / bReeZaH-taal-uitstortende naamgenoot?
Wil je voor je eigen kind een zo unieke mogelijke combinatie van voor- en achternaam, of vind je Jan Smit juist een veilige keuze, omdat hij op zal gaan in de internetmassa?