De meeste ouders denken er niet bij na of ze een naam kiezen die ook in het Engels (of een andere buitenlandse taal) goed uit te spreken is. Er valt met enige regelmaat te lezen over mensen met namen als Fokje Modder. Zo vond ik ook Dick Kok, die zelfs slager van beroep is. (Ik hoef de voorbeelden niet uit te leggen, hoop ik.)
Bij de Wereldomroep weten ze er alles van, als platform voor emigranten en expats. Lezers vertellen er (ook in de reacties) over hun moeilijkheden met hun eigen naam (Marijke, Jelle) en geven tips over welke voornamen wel internationaal verantwoord zijn (Lisa, Vincent).
Mooi is bijvoorbeeld het verhaal van Karlijn van der Hoeven, die in Brussel woont. Ze wilde haar kind eigenlijk een oerhollandse naam als Gijs, Teun of Ties geven, maar vanwege haar woonplaats koos ze uiteindelijk voor Jonas. Wat ze niet had kunnen voorzien is de Belgische gewoonte op identiteitskaarten eerst de achternaam en dan de voornaam weer te geven:
De achternaam vinden ze hier over het algemeen prachtig, heel gangbaar in Nederland maar hier niet. Helemaal grappig is het dat op Jonas’ Belgische identiteitskaart “Prins Jonas” staat. Zonder komma.
Met dank voor de tip: Mayke, Denise en Marjolein!
