Ik dacht even dat het weer zo’n artikel was over voornamen & tijdsgeest, maar ditmaal zette een passage me voor het eerst in tijden aan het denken (nee, doet geen pijn).
Amy Lindgren werkt als loopbaanadviseur in St. Paul (Verenigde Staten). Ze vertelt dat ze buitenlanders met een moeilijke voornaam, die solliciteren bij een Amerikaans bedrijf, altijd adviseert een korte, eenvoudig uit te spreken roepnaam aan te nemen.
"Ik begon meer dan tien jaar geleden met dit advies te geven, nadat ik een dame bij personeelszaken had gesproken die toegaf dat ze sollicitatiebrieven onderop de stapel legde, als de sollicitant een ingewikkelde voornaam had.
Deze onopzettelijke discriminatie kwam voort uit haar angst dat ze de voornaam van de sollicitant verkeerd uit zou spreken als ze de persoon uit moest nodigen voor een gesprek."
Dat is toch weer een hele nieuwe invalshoek die aansluit bij een pleidooi om geen al te uuniecqe of ingewikkelde namen te kiezen.
Iedereen beoordeelt, veroordeelt of discrimineert (wel eens) mensen die een typische "ordinaire" of juist "hockeynaam" dragen, maar ik had me nog niet eerder bedacht dat ook "moeilijke" namen weleens tot achterstanden zouden kunnen leiden.
Zouden leraren aan het begin van het schooljaar zonder opzet vaker een beurt meer aandacht geven aan Tim dan aan Chevetryuna?
Ik kan er over meepraten. Mijn naam leidt tot verwarring. Ik heb al meerdere malen meegemaakt dat ze op een sollicitatiegesprek heel verbaasd keken als ik binnen kwam: ze hadden een man verwacht. Ook durven mensen mijn naam niet goed uit te spreken aangezien er een harde “g” aan het eind is, die je dus niet uitspreekt.
Mijn kinderen hebben unieke namen, maar wel die algemeen bekend zijn. Leek me wel zo prettig voor hen.
Toen vrienden van ons hun zoon gingen aangeven bij de burgerlijke stand werd hem er vriendelijk op gewezen dat het wel een heel aparte naam was, waar hij misschien later mee gepest zou worden.
Onze vriend zei toen: mocht dat het geval zijn, dan korten we de naam af.
Hij is er echter nooit mee gepest of gediscrimineerd. Het ligt er ook aan hoe je er zelf mee omgaat.
Hoi! Ik ben Borislawah (met een zachte w) en herken dit probleem volledig.
Als ik solliciteer stuit ik vaak op het probleem dat ik niet serieus genomen wordt. Als ik zeg dat ze me Boris mogen noemen wordt er hard gelachen, een vrouw die boris heet nou nou dat kan echt niet.