“We zijn zo blij, Jesse heeft er een lief zusje bij!” Een dergelijke tekst zul je niet snel op een adellijk geboortekaartje aantreffen.
Eenvoud is troef bij chique geboorteaankondigingen: geen overbodige informatie of ‘leukigheden’, in het lettertype chevalier en vooral geen adellijke titels (dat mag dan wel weer bij huwelijksaankondigingen).
In Hoe heurt het eigenlijk legde Jort Kelder afgelopen week uit hoe de upper class aan de wereld mededeelt dat er een stamhouder geboren is, of er een zoon gaat trouwen.
Ik heb het onderdeel over de geboorteannonces uitgeschreven:
“Er zijn maar drie momenten dat nette mensen de krant behoren te halen. Tijdens de geboorte, de aankondiging van het huwelijk en natuurlijk: de dood.
Dat doe je maar op één plek: op zaterdag in de NRC Handelsblad. Daarin staan ze aangekondigd: de geboortes van de Annes en de Marie-Fleurs, de Aernouts en de Feijo’s. Want, zo heurt dat.
Het opstellen van zo’n annonce lijkt eenvoudig, maar moet wel aan een paar strenge regels voldoen. Wat zegt onze grote voorganger in de etiquette, Amy Groskamp-Ten Have over de geboorteaankondiging?
Geboorteaankondiging:
De advertentie waarmede een echtpaar kennis geeft van gezinsvermeerdering behoort sober en duidelijk te zijn en vrij van alle misplaatste buitennissigheid. Van zeer slechten smaak getuigen advertenties als: Vandaag ben ik geboren – Pietertje. Of: We hebben een zusje gekregen: – Puck en Koosje e.d.
Bron: Amy Groskamp-Ten Have, Hoe hoort het eigenlijk?
(slaat NRC open)
Annonce 1: de nazaat. U kondigt de geboorte van een kind aan, zo eenvoudig mogelijk, sober. En niet teveel bijvoeglijke naamwoorden. En dat levert een kleine advertentie op, eenvoudig. Scheelt millimeters – en dus ook geld en dat is ook heel netjes.En dan het kaartje. Natuurlijk op handgeschept papier, weet u wel, met die rafelrandjes. In een letter chevalier, want dat is de letter die oud geld gebruikt.
Aernout is geboren, krijgt er een klein blauw strikje bij, natuurlijk met de hand. En dan de ouders maken dat bekend, die zeggen: Sweder en Féline van der Waals tot Heeswijk-Van Regteren, die hebben dus hun Aernout gekregen.
En wat valt op? Geen titels. Want adel gebruikt bij de geboorte de titel niet.
En dan het mijnenveld van de namen. Da’s altijd ingewikkeld, want wat kies je? Da’s bij oud geld eigenlijk helemaal niet zo ingewikkeld hoor. Want al generaties lang, eeuwenlang, hebben ze dezelfde namen in de familie: Sweder, Feijo, Theijo, noem maar op. Heel eenvoudig.
En misschien Olivier Aernout, dat zou ook best kunnen. Maar het kan misgaan bij een oudhollandse keurige naam als Emma. Ook daar kan het populair worden en is het op een dag Volendam.
En soms gaat het dan ineens pijnlijk mis, dat je denkt: “Hoe kán dat?” De familie Van Hövell tot Westerflier – heel erg netjes – die kondigen aan hier in De Telegraaf: “Met grote vreugde geven wij kennis van de geboorte van onze dochter en mijn zusje” – nou, daar gaat het dus al mis: teveel mededelingen – nou, naam volgt (Halina Aurelia Sophia Elna), “baron en barones Van Hövell tot Westerflier”.
Nooit de titel, niet in deze krant, geen bijvoeglijke naamwoorden. Ik vrees dat de schoonfamilie hier verantwoordelijk voor was.”
Een amusante drie minuten. Bekijk hieronder, of hier het fragment uit Hoe heurt het eigenlijk? (uitzending 6 december 2012, minuut 6.15 tot 8.50).
Geweldig dit! Vooral omdat wij veel kennissen in onze omgeving hebben die dit soort kaartjes rondsturen. Vraag me altijd af of ze het nu echt mooi vinden of het doen om maar vooral bij ‘de elite’ te horen. Denk het laatste….;)
Ook ik had vroeger een vriendin, 3 kinderen, 3x hetzelfde kaartje, alleen de namen/datums en de kleur van de tekst/het strikje waren anders… Het kan ook te erg worden, met gedichtjes en plaatjes en andere dingetjes, maar een beetje eigen is wel leuk. Ik heb voor mijn kinderen overigens ‘geboortekaartjes’ van textiel laten drukken, zwart wit. Krijg ik na 11 jaar nog steeds reacties op!
Mijn broer en ik hadden ook best sobere geboortekaartjes, maar wel heel leuk. Op de voorkant bij mijn broer stonden twee grote getekende stoelen met daarnaast een kleiner stoeltje. Binnenin stond de aankondiging van de geboorte met datum, naam van mijn broer en de naam van mijn ouders. Volgens mij ook nog met een blauw strikje, maar dat weet ik niet zeker.
Ik had precies hetzelfde geboortekaartje, alleen had ik er een met twee grote stoelen, een kleiner stoeltje en een nog kleiner stoeltje. Binnenin precies hetzelfde soort geboorte aankondiging, maar dan ook nog met de naam van mijn broer bij die van mijn ouders.
Ik vind dit soort kaartjes eigenlijk leuker dan die heel gemaakte fabrieksdingen met knalkleuren en cliché rijmpjes. Waarom zoveel poespas? Het lijkt wel of het tegenwoordig zo overdreven mogelijk moet.
Mijn geboortekaartje bestond voor het grootste gedeelte uit mijn eerste babyfoto. Daar kan je echt niet mee in de fout gaan, want iedereen is toch nieuwsgierig naar de nieuwe baby. Mijn gegevens stonden naast de foto, verder geen poespas, maar het viel bijzonder in de smaak bij de familie.
Inderdaad mijn nichtje uit een oud geldfamilie, had ook een klein kaartje met daarop een rose strikje, het kleine kaartje was vast gemaakt op een iets groter kaartje. en ook handgeschept papier.
Het geboortekaartje van mijn dochter was klein en er stond een potloodtekening op van een baby met een klein donzig eendje. er was een open relief randje met daarin de naam, de tekst was heel eenvoudig. “Roxana, vinden wij een mooie naam voor onze dochter” en dan natuurlijk de verdere gegevens.
Nooit geweten dat een dergelijk kaartje gebruikelijk is bij oud geld.
Nu snap ik de keuze van bevriende kennissen beter.Al is papa dan eerder “nieuw” geld( waar ook hard voor wordt gewerkt),dan oud geld en is baby’s naam ontzettend ordinair,n.l. Cheyen.
Grappig, mijn broertje en ik hebben beiden zo’n kaartje (inclusief strikje en alleen namen + data ja!) en we hebben beiden drie voornamen, maar oud-geld zijn onze ouders niet… 😉
Ik vind ze heel mooi, die kaartjes met strikjes, maar ook een beetje saai. Wij hebben -ook op geschept papier en met het genoemde lettertype- gekozen voor een wat meer kleurrijke variatie. We zijn trouwens geen oud geld (en ook geen nieuw geld haha!) In onze omgeving zie ik best veel kaartjes met strikjes, meestal inderdaad van mensen die je als “oud geld” zou kunnen zien. Ik snap nu ook waarom één van hen op zijn trouwkaart zijn titel vermeldde….
Gaaap die kaartjes. Vind ook die trouwkaarten van mensen die al jaren samenwonen en soms al kinderen hebben maar dan zo’n traditionele trouwkaart met de ouders kondigen aan etc. heel saai.