In Engeland kun je de naam van je baby heel makkelijk officieel veranderen. Zou jij het overwegen?
Doula (geboortecoach) Caroline Wood kreeg al snel na de geboorte van haar dochter Emily spijt. Ze had eigenlijk voor Emilia gekozen, maar vond dat in eerste instantie teveel lijken op de naam van haar oudste dochter, Ella.
Toen ze er achterkwam dat het de eerste twaalf maanden na de geboorte maar 40 GBP (46,50 euro) kost om de naam van je baby te wijzigen, deed ze dat alsnog.
Een paar jaar later – inmiddels ook nog moeder van dochter Evelyn – noemde ze haar zoon Evan, vastbesloten het E-thema vol te houden. Maar na een paar dagen ‘leek’ het jongetje niet meer op een Evan en veranderde ze zijn naam in Nicholas, zoals haar echtgenoot heet.
En de vijfde? Die heet Rosemarie! Haar naam wordt pas vastgelegd als ze het 100 procent zeker weten, aldus de kersverse ouders. Het was té genant om alle kennissen en familie twee keer te laten weten dat hun kind anders ging heten, dat laten ze zich geen derde keer gebeuren.
En jij?
In Nederland moet je je kind binnen drie werkdagen na de geboorte bij de gemeente inschrijven, dus hier heb je – in tegenstelling tot in veel andere landen – geen maanden bedenktijd. En als je een voornaam nadien zou willen veranderen, is dat een tijdrovend en kostbaar proces.
Zou jij de naam van je kind officieel laten wijzigen, als het goedkoop en online zou kunnen? Of je eigen naam?
PS 13 bijzondere verhalen van Nederlanders die gekozen hebben voor een nieuwe naam
Tip: via Nancy
Ik vind de naam van mijn baby vreselijk! http://t.co/uVeAZyJi3V
Nee, de namen van mijn kinderen zou ik niet willen veranderen. Ik ben tevreden met al hun namen. Mijn eigen naam zou ik wel willen veranderen als dat goedkoop zou kunnen. Ik word er gek van dat niemand kan onthouden hoe ik heet.
Gelukkig heeft men hier in Finland officieel tot twee maanden na de geboorte bedenktijd. Veel gebruiken dan ook de gehele bedenktijd en maken de namen (men mag drie voornamen geven, niet meer) twee maanden na de geboorte pas bekend bij de doop (ristiäiset) of naamfeest (nimiäiset). Ik persoonlijk zou het flink moeilijk vinden, de knoop al binnen drie werkdagen na de geboorte te moeten doorhakken, en de namen van een pasgeboren baby vast te stellen.
Je hebt lang genoeg bedenktijd vind ik, maar je kunt je naam niet openbaar oefenen.
Ik heb mijn naam voor dagelijks gebruik veranderd, maar officieel heb ik nog steeds mijn geboortenaam omdat ik geen geld en energie had voor die hele procedure. Overigens had ik alleen maar een naam willen laten toevoegen, met de geboortenaam is op zich niets mis behalve dat ik die om allerlei redenen niet meer wil gebruiken.
Onze kinderen hebben allemaal 3 namen zodat ze kunnen kiezen, maar tot nu toe (ze zijn 19 en tweemaal 17) hebben ze dat geen van allen gedaan, ze gebruiken nog steeds de eerste.
Eigenlijk kun je natuurlijk vooraf niet weten of de naam die je uitzoekt wel bij je kindje past, dat merk je pas na een aantal jaar denk ik. Dus wat dat betreft maakt het niet uit of je 3 dagen of een heel jaar hebt om de naam van je kind vast te leggen / veranderen. Drie dagen om in te schatten wat voor type je kindje is is wel erg kort eigenlijk trouwens. Eigenlijk vind ik dat je als kind zijnde eenmalig de kans moet krijgen om je naam te wijzigen (stel dat je ouders zo leuk zijn geweest je met een wel heel erg idiote naam op te zadelen).
Ik vind de namen voor onze ( 3 bijna 4) kinderen nog steeds geweldig en zou ze ook absoluut niet willen veranderen. De namen passen wel bij ze.
Ik vraag me af in hoeverre je de namen van je eigen kinderen zo vreselijk kunt vinden.. Op een bepaald moment kies je toch die naam voor je kind, omdat je hem mooi vind of omdat hij een bepaalde betekenis heeft.
Eens! Volgens mij kan je de naam van je eigen kind nooit vreselijk vinden. Als je een naam vreselijk vindt kies je hem bij voorbaat toch al niet? Ik kan me wel voorstellen dat je een gekozen naam achteraf minder mooi vindt, maar vreselijk??
Ik snap de opmerking niet van mensen die zeggen dat de naam uiteindelijk bij hun kind past … Okay, ingeval van de naam Beer of Heavenly kan ik daar nog wel inkomen, maar bij gangbare namen als Bas of Liza? Je went gewoon aan een naam en natuurlijk past die naam uiteindelijk bij je kind denk ik dan.
Ik zou de naam van mijn dochter niet veranderen. Ik vond de naam al mooi, toen ik ongeveer op mijn 16e een boek had gelezen over het leven van Alexander de Grote. Tien jaar later werd mijn dochter geboren, dus ik heb lang genoeg over de naam kunnen nadenken. Inmiddels is mijn dochter 33 en vind ik de nam nog steeds mooi. Zijzelf is ook blij met haar naam.
Mijn eigen Frieze naam heb ik vroeger vaak aangepast wel in afgeleide vormen, maar toch zou ik hem niet officieel veranderen, mijn ouders hebben die naam met liefde voor mij uitgezocht.
De zoon van mijn vriend heeft zijn naam veranderd en mijn vriend voelt dit toch een beetje als verraad.
Nee, ik heb zeker ook geen spijt, en zou de namen van mijn twee zoons niet willen veranderen. Al moet ik bekennen dat ik soms iets blijer ben met de naam van mijn jongste omdat die wat minder apart is dan die van de oudste. Het is fijner als mensen zeggen “Leuk, die stond ook op ons lijstje”, dan reacties als: “Huh?! Waar komt die naam vandaan?!” of “Goh… apart…” 😉 Ik hoop dat onze oudste zoon het ons later niet kwalijk gaat nemen dat hij zo’n bijzondere naam heeft.
Nog een aanvulling. Een tijdje terug stond er in Ouders van Nu of een soortgelijk tijdschrift ook een artikel over ouders die de naam van hun kind daadwerkelijk hebben veranderd, of dit van plan zijn. Helaas heb ik het per ongeluk weggegooid, maar ik herinner me de verhalen nog goed omdat ik toen zelf aan het nadenken was over een naam voor onze tweede zoon.
Er was een geval waarbij het kind Rover heette. Hij kreeg na verloop van tijd een enorme hekel aan die naam, hij vond zichzelf geen rover en ging zelfs eng dromen over rovers. Toen hebben ze zijn naam volgens mij officieel veranderd.
Dan waren er nog ouders die al lang een naam voor hun dochter in gedachten hadden, maar op het laatste moment toch iets anders kozen. Dat vonden ze na verloop van tijd niet mooi meer, en toen zijn ze weer teruggekeerd naar die eerste naam.
Het derde verhaal was echt tragisch. Tijdens de zwangerschap verongelukte de aanstaande vader. Toen heeft de moeder haar zoontje de naam van zijn overleden vader gegeven, in plaats van de naam die ze al samen hadden bedacht. Daar heeft ze nu enorm veel spijt van omdat iedere keer als ze de naam hoort wordt herinnerd aan het vreselijke verdriet, en omdat ze zich nu realiseert dat ze haar overleden man waarschijnlijk ook had gewild dat ze bij hun oorspronkelijke keuze was gebleven, die ze tenslotte samen hadden gemaakt…
Dat was inderdaad een mooi artikel. Ik geloof dat Rovers naam niet officieel is veranderd, maar dat ze zijn tweede voornaam zijn gaan gebruiken.
Oh ja, dat herinner ik me ook, nu je het zegt. Dank voor de aanvulling!
Ik zou mijn voornaam niet veranderen, maar de volgorde van mijn tweede en derde naam wel. Nu staat er een combinatie op mijn paspoort, waar mijn ouders niet echt over nagedacht hebben.
Ik vind het zelf niet nodig dat je pas na twee maanden de naam van je kind zou hoeven te kiezen. Je hebt toch zeker negen maanden de tijd. Ik denk ook dat een naam bij een kind past omdat je eraan went en ook dat je de naam van je eigen kind zelden vreselijk vindt. Ik zou het ook raar vinden. Hoe noem je je kind tot je een naam hebt gevonden? Volgens het verdrag inzake de rechten van het kind heeft een kind bij de geboorte recht op een naam, ben benieuwd hoe dat geïnterpreteerd wordt.
Ik pleit voor tweede (en derde) namen, zodat een kind eventueel zou kunnen wisselen. Overigens gebeurt het maar zelden dat ik iemand definitief van naam zie veranderen. Veel mensen die ik ken keren na drie of vier jaar weer terug naar hun ‘oude’ naam. Alleen als er echt een emotionele lading zit aan de oude naam volharden ze in hun nieuwe naam.
Kinderen die nog geen naam hebben worden vaak aangeduid als ‘zus’, ‘pop’ of ‘kleintje’ oid.
Zelf ben ik er voor om meteen bij de geboorte een naam te geven. Hoewel er tegenwoordig weer meer gekeken wordt naar betekenis vind ik de opmerking ‘de naam past niet bij het kind’ een beetje vreemd, juist omdat mensen vaak helemaal de betekenis niet weten van een naam. Het is dus puur iemands associatie bij een naam
hier in israel wordt er meestal ook gewacht tot het kind geboren is, en zelfs tot de 8e dag om de naam te noemen ( bij de bensnijdenis voor jongens) je hebt voor meisjes nog wel meer tijd.
mijn oudste gebruikt zijn tweede naam ook veel, de rest heet zoals ze heten, maar we gebruiken ook allemaal bijnamen, iets wat ook erg gewoon is hier in israel, men houdt hier erg van bijnamen. nes.her nathanel gebruikt beide namen, rafael heet vaak rafa, aviah wordt vaak vivi genoemd en tohar noemen we vaak liefkozend toet ( aardbei)
Ik ben blij met mijn kinderen hun naam. Je hoort ze niet veel. Best fier op 🙂
Met mijn eigen naam ben ik minder blij.
Ik wil heel erg graag mijn naam veranderen, met name vanwege mijn verleden maar ook omdat ik het totaal niet bij mij vind passen. Kimberley vind ik een rot naam en ik ben ook geen Kim. Het voelt niet goed.
Ik ben een absolute voorstander van het simpeler en goedkoper maken van het veranderen van je naam! Ik wou dat het morgen al kon!!