In de jaren zeventig werd het in sommige gezinnen gewoonte om de ouders niet alleen te tutoyeren, maar ook bij de voornaam te noemen.
Dat gebruik is nooit echt ingeburgerd geraakt. De meeste mensen die ik ken hangen er zo’n beetje tussenin: ze zeggen wel ‘je’, maar gebruiken een aanspreektitel als pa/ma/papa/mama als ze met hun ouders praten.
[poll id=”21″]