Over voornamen als Jihad of Jezus zijn de meeste Nederlandse en Vlaamse gemeenteambtenaren niet zo enthousiast, maar over Bloem heb ik nooit klachten gehoord.
Dat veranderde toen een kersverse Belgische vader zijn dochtertje vorig jaar Bloem wilde noemen. Achternaam: Pot. En bij Bloem Pot lag toch echt een grens.
‘Ouders mogen hun kinderen eender welke naam geven, maar belachelijke combinaties zoals Bloem Pot, Peter Celie of Beau Ter Ham worden steevast geweigerd. Muisje werd bijvoorbeeld ook geweigerd’, zegt de Gentse schepen van Bevolking Catharina Segers (Open VLD).
Wat vind jij? Gemeenteambtenaren hebben het recht voornamen af te keuren, maar zou dat ook moeten mogen voor bijzondere voor- en achternaamcombinaties?
Angela Schijf, Tom Van Landuyt met dochters Mensje en Bloem (foto: hln.be)
Iedereen houdt van Angela Schijf, maar over de namen van haar drie dochters zijn de meningen verdeeld.
In 2004 werden de actrice en haar Vlaamse echtgenoot Tom Van Landuyt ouders van Bloem, in 2006 van Mensje Frédérique en deze maand van Zus.
Mensje
Ik had (en heb) mijn bedenkingen bij Mensje. Nu ben ik toch al niet zo dol op namen die op -je eindigen (visioenen van een lijf dat niet bij de naam past), maar Mensje klinkt wel heel letterlijk.
Namen als Boy en Meis vind ik ook te beschrijvend. Mijn moeder noemde dat altijd het Big Shopper effect: waarom zou je de tekst ‘grote boodschappentas’ op een grote boodschappentas afdrukken?
Nu is Mensje in theorie een afleiding van het Germaanse ‘megin’ (‘kracht, sterkte’), maar in de volksmond is een mensje toch vooral een rimpelig oud besje met het gebit ferm in een glaasje op het nachtkastje geplant.
De bekendste Mensje is natuurlijk schrijfster Mensje van Keulen (1946). Zelf zegt ze over haar naam:
Haar weinig gebruikelijke voornaam Mensje – waarvoor ze zich als kind een beetje schaamde – erfde ze van haar grootmoeder. “Thuis en op school werd ik altijd bij mijn roepnaam, Mennie, genoemd, en voor familie en vrienden heet ik nog steeds zo. Als ik in Duitsland bij een lezing vertel dat ik eigenlijk Menschlein von Köln heet vinden ze dat komisch.
Hoe dan ook, veel Mensjes zijn er niet in Nederland – en ook nooit geweest. Mensje van Keulen was er 1 van de 11 in babyboomjaar 1946. Angela Schijfs dochter Mensje is de enige in haar geboortejaar en een van de twintig in de afgelopen dertig jaar.
Twee jaar eerder, in 2004, kwam Bloem. In 2005 en 2006 kwamen ineens tientallen meisjes met deze opgewekte voornaam ter wereld, maar daarna was het ook snel weer voorbij. In 2011 waren er nog maar zes meisjes genaamd Bloem.
Kijk, na Bloem en Mensje had niemand natuurlijk een naam verwacht die ‘gewoontjes’ zou zijn. Knap om dan precies díe naam uit te zoeken die weinig voorkomt en toch iedereen kent: Zus.
Twitter en de diverse forums ontploften zowat toen de naam bekend werd gemaakt. “Belachelijk”, “geweldig” en “niks aan, ik ken heel veel mensen die zo heten” wisselden elkaar af.
Het aparte aan Zus is dat vroeger iedereen wel een tante Zus had: een ongetrouwd gebleven zus van je oma of een tante die vroeg weduwe was geworden. Maar. Maar. Zus als officiële voornaam is een recent fenomeen. De Zussen die jij kent heten waarschijnlijk gewoon Maria of Johanna, met als koosnaam Zus.
In ruim honderd jaar tijd zijn er in Nederland maar 32 vrouwen Zus genoemd, waarvan een stuk of tien in de afgelopen tien jaar. Ik ben benieuwd of het er nu meer worden!
Over voornamen als Jihad of Jezus zijn de meeste Nederlandse en Vlaamse gemeenteambtenaren niet zo enthousiast, maar over Bloem heb ik nooit klachten gehoord.
