Tag: naamrecht

Geplaatst op

Geen taart voor Adolf Hitler

[Update 14 januari 2009] Zoals verschillende lezers mailen, zijn kleine Adolf Hitler en zijn even bijzonder genaamde zusjes inmiddels door de Amerikaanse kinderbescherming uit huis geplaatst. Een reden is daarbij niet opgegeven.

[18 december 2008] Toen de Amerikaanse Heath (35) en Deborah (25) Campbell aan kinderen begonnen, wilden ze graag unieke namen geven die recht doen aan hun levensovertuiging. Drie jaar geleden werd Adolf Hitler geboren, reden om een verjaardagstaart met zijn naam te bestellen. De supermarkt die dat weigerde, wordt nu door het stel aangeklaagd vanwege discriminatie.

Het echtpaar heeft nog twee kinderen: JoyceLynn Aryan Nation (bijna 2) en baby Honszlynn Hinler Jeannie, die vernoemd is naar SS’er Heinrich Himmler. Volgens de ouders is er niets mis met de keuze van de namen voor hun kinderen: “Het zijn maar namen hoor. De Nazi’s waren toentertijd slechte mensen. Maar mijn kinderen zijn klein. Die worden niet zo.”

In Nederland is het overigens (ook) niet verboden je kind Adolf te noemen, aangezien dat een bestaande Germaanse voornaam is. Hitler en Himmler zouden op meer problemen stuiten – niet vanwege de beruchte naamdragers, maar omdat het een bestaande achternaam zijn, en die mag je hier niet als voornaam introduceren. Er zijn landen waar zelfs Adolf als voornaam niet is toegestaan, zoals Frankrijk.

Geplaatst op

Schröder niet toegestaan in Duitsland, Jesus soms wel

Duitsland worstelt met voornamen waarmee ouders hun pasgeborene willen ‘opzadelen’. De belangrijkste terugkerende kwestie in het land is het fenomeen ‘geslachtsspecifieke naam’. Waar je in Nederland als meisje Jelle mag heten en als jongen Laura – of dat wordt aangeraden is weer een ander verhaal – wil de overheid in Duitsland namen alleen inschrijven als deze duidelijk herkenbaar voor een jongen óf een meisje zijn.

Zo kwam het tot rechtszaken met ouders die hun kinderen Godot (roman: Wachten op Godot), Pfefferminze (‘pepermunt’), Borussia (een voetbalclub), Rosenherz (‘rozenhart’), Verleihniz (vrij vertaald ‘verhuurder’), Mika (een popzanger), Venus (godin van de liefde), Puschkin (Russische auteur), Leines (‘vlas’), Tjorven (Zweedse meisjesnaam). Soms werd de naam helemaal niet toegestaan en soms alleen als er een geslachtsspecifieke tweede naam werd toegevoegd.

Overigens heeft Duitsland het blijkbaar moeilijk met de invloeden uit andere landen. In Turkije is Ogün bijvoorbeeld een zeer frequent voorkomende jongensnaam, maar in ons buurland werd van de ouders geëist dat zij een tweede – als mannelijk herkenbare – naam aan hun zoon gaven.

Net als in ons land is het niet toegestaan een achternaam als voornaam te geven, tenzij deze al als voornaam in gebruik is. Zo kijkt niemand op van voornamen als Bloem, Robijn of Thomas. Maar als je je kind Jansen wil noemen, zal dat in principe niet worden toegestaan door de ambtenaar van de burgerlijke stand. Ook de Duitse Schröder draagt nu een andere naam: zijn ouders kregen geen toestemming hun zoon zo te noemen.

Opvallend is dat de naam Jesus in Spaanstalige (katholieke) landen en regio’s enorm populair is. In Nederland (en blijkbaar ook in Duitsland) roept Jesus echter steeds vragen op: de ene rechtbank verbood ouders de naam te geven; de andere stond hem juist toe “omdat de naam vaak voorkomt in andere landen.”

Geplaatst op

Sanne Jongbloed bestaat niet

Een hele groep Utrechtse kunstacademiestudenten vond zichzelf heel kritisch en deed vorige week aangifte van de geboorte van hun dochter ‘Sanne Jongbloed‘ bij de burgerlijke stand.

Niet dat de kersverse ouders – Marijke Jongbloed (1982) en Robin Reinhart Günter Meyer (1988) – werkelijk een pasgeborene in huis hadden. Ze wilden in het kader van een schoolopdracht aantonen hoe makkelijk het is een “buro-cratisch kind” te krijgen en “dat terwijl de overheid de mond vol heeft van burgers optimaal controleren.”

Met de registratie ontving het fictieve kind een felicitatiebrief namens de burgemeester, een rompertje en een sofinummer. Ze werd ook meteen ingeschreven voor kinderdagverblijf en basisschool. Nadat de studenten hun actie wereldkundig hadden gemaakt, deed de gemeente aangifte bij de politie.

Ik weet niet wat ik storender vind: de dommigheid van dit soort “diepgaande onderzoeken” die plaats vinden “onder leiding van een social designer“, of de verzameld-fout in de schoolkrant-hoogdravende rouwadvertentie.

Overigens blijft het mogelijk om aangifte te doen van een niet-bestaande baby, alleen vallen de ‘ouders’ al vrij snel door de mand, bijvoorbeeld bij het verplichte hielprikje in de week na de geboorte.