Jim Cegielski vertelt in dit artikel verongelijkt dat hij zijn eerste dochter Emily noemde en dat die naam 16 jaar geleden nóóit voorkwam.
Misschien moet ik de goede man uit de droom helpen: in 1990 stond Emily al op plaats 12 in de Amerikaanse toplijsten.
Hij is ook heel boos dat “those snooty Brits at the BBC” grapjes durven maken over de belachelijke namen die Amerikaanse kinderen krijgen, als ze er zelf ook wel pap van lusten. Prinsessen met namen als Eugenie, Beatrice en Zara vindt hij belachelijk. Gaap.
Dit verder niet heel interessante verhaal over een kerel die probeert de totally boring keuze van de namen zijn dochters goed te praten, roept wél een goede vraag op.
Wat is beter: je kind een degelijke naam geven, die alleen heel vaak voorkomt, of je kind een uniecque naam geven, die wellicht weerstand oproept?