Gisteren meldde ik de populairste namen over 2006 en zojuist schreef ik over het boek Freakonomics, waarin veel interessante informatie te vinden is over wat je naam over jou zegt. Een poging de twee te koppelen: populaire voornamen & status.
De auteurs van Freakonomics beschrijven hoe namen die in eerste instantie alleen gegeven worden door mensen uit een hogere inkomensklasse, vroeg of laat overgenomen worden door mensen uit een lagere inkomensklasse en daarmee "mainstream" worden.
In Amerika werden de namen Amber, Heather en Stephanie eind jaren ’70 namen alleen aan blanke meisjes met rijke ouders gegeven.
Echter, tien jaar later zouden er voor ieder meisje dat toen Amber werd genoemd maar liefst vijf meisjes uit een lagere inkomensgroep deze naam krijgen. Het werden doorsneenamen.
In Nederland zie je een soortgelijke trend: mensen hebben hier ook de neiging om naar "boven" te kijken als het gaat om erbij te willen horen.
Veel mensen nemen aan dat naamtrends worden geboren door beroemdheden. Maar voor zover mensen hun kind al Britney of Jamai noemen: het zijn er nooit veel en het is snel voorbij.
Wat mensen in werkelijkheid doen is kijken naar de namen die in het gezin aan de overkant voorkomen. Die mensen met het iets grote huis en de iets duurdere auto. Zij noemden hun kinderen als eerste Sophie of Sem, maar noemen ze nu Fiene en Felix.
De mensen die hun kinderen Melissa en Kevin noemden, noemen ze nu Sophie en Sem. Het zijn de namen van de kinderen op de creche, of van de kinderen in het nieuws. Veel ouders, of ze het zich realiseren of niet, kiezen namen die "succesvol" klinken.
Echter, zodra een hogere inkomensnaam door de grote massa is geadopteerd, zoals Sophie en Sem dezer dagen, laten de mensen die daadwerkelijk een hoog inkomen hebben de naam schieten.
Binnen een paar jaar zullen deze namen zo gewoontjes zijn dat geen enkele nieuwe ouder, zelfs die met een laag inkomen, de naam nog zal geven, en daarmee is de naam uit de roulatie.
Ondertussen hebben ouders met lagere inkomens de laatste trend onder de hogere inkomens alweer opgepikt, en zo begint de cyclus van een naam weer opnieuw.
In Amerika hebben de auteurs in de jaren ’90 een lijst opgesteld van voornamen die populair zijn onder ouders die bijzonder goed zijn opgeleid. Het bleken daar de namen van de toekomst (ofwel, nu): Ava, Ella, Emma, Grace, Isabel, Kate, Maya, Phoebe, Sophie en Aidan, Johan, Liam, Maximilian en Oliver.
Natuurlijk hebben ouders verschillende motieven als ze een naam voor hun kind kiezen. Sommige lezers zullen aandragen dat ze hun kind hebben vernoemd en dus niets met rijk/arm te maken hebben. Of dat ze de naam "gewoon mooi" vonden. Of dat deze al "jaren" op hun lijstje stond en dat ze de massa dus eigenlijk voor waren (al was er dan geen kind om de naam aan te geven).
Maar… als je goed kijkt naar de naam die in die gevallen gegeven wordt, zal toch blijken dat deze iets weerspiegelt van de ambities die ouders voor hun kind hebben. De naam moet wel in de werkelijkheid van 2006 passen.
Je vernoemt dan wel opa Johan, maar noemt het kind Jan omdat dat stoerder klinkt. Je vond Nora als kind al mooi, maar dat gold ook voor Rianne. En dan kies je toch voor de Lara-Yara-Vera-Sara naam van nu. Je vond Lars gewoon leuk klinken, maar dat geldt voor honderden andere ouderparen in Nederland. Hoe toevallig.
Fascinerend onderwerp, toch?
heel interessant onderwerp,in de oude tijd op het prikbord voerde we dit soort discussies regelmatig..ik ben ervan overtuigt dat je gelijk hebt!
Ik geloof het ook. Emma en Sophie waren vroeger namen voor de elite, en nu zie je vooral Sophie vaker bij mensen uit lagere milieus. Al vind ik dat niet echt passend. Sophia klinkt nu ”meer upper class” dan Sophie.
Ja inderdaad, heel fascinerend. En ook ik ben ervan overtuigd dat je gelijk hebt. Ik kon het nooit goed zeggen/analyseren, maar je hebt me nu tot dit inzicht gebracht en nu snap ik die hele “namencyclus”. Ik denk dat het voor mijzelf, voor later ook geldt. Ik wil als hoogopgeleide – want dat ben ik nu eenmaal – geen naam die jan en alleman aan hun kinderen geeft. Ik ben het ook eens met Marie. Ik vind het niet bepaald passen als ik een kind van een bouwvakker hoor dat die de naam Sophie heeft. Dat vind ik inderdaad niet echt passen, maar ach.. ieder zijn eigen smaak, nietwaar?
Je verhaal doet me denken aan mijn economielessen van ‘vroeger’. Daar leerde ik dat er mensen zijn die nieuwe producten meteen willen uitproberen en dat er mensen zijn die even moeten wennen en het dan wat later oppikken. Zo zullen (mode)namen door de een meteen worden gegeven en door de ander wat later overgenomen worden.
Ik heb het idee dat de eerste groep vervolgens op zoek gaat naar alternatieven die weer nieuw lijken: Sophia ipv Sophie.
Maar dat Sophie niet zou passen bij een bouwvakker…