Het feit dat honderden Belgen vorig jaar hun voornaam en/of achternaam lieten wijzigen kwam van de week al voorbij. Lezer Grunn vond er ook nog een geweldige videoreportage bij.
Man Bijt Hond interviewt een paar Vlaamse gezinnen met kinderen met bijzondere voornamen, zoals Damascus, Destiny, Oberon en tweeling La Vie (est) Jolie. Hun ouders vertellen waarom ze voor die namen hebben gekozen.
Om verschillende redenen: dat filmpje….Oh My God!
Mooie televisie is dit!
En geweldig dat de ouders van Damascus de betekenis opzochten van die naam en erachter kwamen dat het de hoofdstad van Syrie was. Ja, ik kan me voorstellen dat je dan meteen over de streep wordt getrokken, ha ha!
Als je het leven zo mooi vindt, kan je toch ook een tegeltje aan de muur hangen… Tsss.
Nou, t moet niet gekker worden! Leuk voor die kids later….
Word daar wel eens aan gedacht? Ik bedoel, een aparte naam kan best leuk zijn, maar er zijn grenzen, vind ik.
Tja, het is hier al vaker heen er weer gegaan over bijzondere voornamen. Ik vind het vaak triest. Veel van die bijzonderevoornaamgevers vinden hun kind heel bijzonder, zeggen ze, maar eigenlijk denk ik dat ze zèlf graag bijzonder (hadden) willen zijn. Hoeft natuurlijk niet! Is lang niet in alle gevallen van toepassing! Maar toch, dit filmpje bevestigt wel een páár vooroordelen hè?
Ik heb er nog eentje… voor wie er niet genoeg van kan krijgen, van een beetje leedvermaak bedoel ik, dames en heren – ik kwam laatst tegen: Falloney.
Schijnt vaker voor te komen. Voor wie minder thuis is in het Engels volgt dan even de ondertiteling: dat je het vrijwel net zo uitspreekt als ‘felony’, wat staat voor misdaad (en meestal vrij zware misdaad ook nog).
OK we hadden Missy Elliot al, die zichzelf een poosje Missy ‘Missdemeanor’ Elliot noemde, maar…