Moeders hebben meer te zeggen over de voornamen van hun kinderen dan vaders, zo wijst Brits onderzoek uit. Vier van de tien aanstaande vaders geven het uiteindelijk op en laten de keuze aan hun partner over.
Het gemiddelde koppel heeft zo’n twaalf voornamen op hun lijstje staan. Driekwart van hen heeft dé naam voor de bevalling vast staan, de rest beslist in de dagen na de geboorte. Wie is bij jullie de baas over de babynaam?
[poll id=”13″]
Zijn moeders de baas over de babynaam? http://www.voornamelijk.nl/?p=4616
@voornamelijk jaa
We moeten er beide een goed gevoel over hebben idd, maar dat is wel schipperen met de voorkeuren van vriendlief…
Ik ken trouwens ook een vader die zelfstandig nog wat tamelijk willekeurige namen aan de bedachte voornamen toevoegde bij de burgerlijke stand. Dus ze kunnen je altijd terugpakken als je te bazig bent :).
Nee, ik was niet de baas over de babynamen. Ik zou (op dat vlak…) nooit een keuze kunnen doordrukken. Wel hebben we beide keren uiteindelijk gekozen voor een naam die ik had gesuggereerd. De tweede namen van onze dochters zijn dan weer allebei afkomstig van het lijstje van mijn man.
Ik ben een man, en nog kinderloos ook, dus ik heb niet gestemd, maar ik weet wel dat bij mijn ouders mijn moeder absoluut de baas over de namen was. Mijn vader heeft er bij mijn weten nauwelijks iets mee te maken gehad.
Ja dat was bij ons ook. Mijn moeder heeft onze namen verzonnen. De oudste twee heeft ze vernoemd en de jongste twee kregen namen die ze altijd al wilde geven. Mijn vader vond het allemaal prima.
Ik heb ook geen kinderen, maar ik vind juist dat de vader vetorecht moet hebben! Het is ook zijn taak om te voorkomen dat z’n zoon een suffe naam als Giovainy of Nicky ofzo krijgt! Ik heb een beetje de indruk dat vaders zich het lot van hun kind te weinig aantrekken. Hij moet er z’n hele leven mee doen, hoor! Zorg dat hij niet voor gek staat!
Ik denk dat je het samen eens moet zijn over de naam van je kind(eren) Maar meestal krijgt een kind toch de achternaam van de vader en dan zou ik dus zeggen, dat de moeder eerste keus heeft, mits het natuurlijk een belachelijke naam is.
Gelukkig heb je een paar maanden de tijd hiervoor. Ik had voor een meisje al sinds jaren een naam in gedachten. Maar mijn man vond het een vreemde naam, waar hij nog nooit van gehoord had, dus wees hem in eerste instantie af. Hij ging voor de naam “Sandra” wat ik dus geen mooie naam vind.
Later hadden we alle namen op een papiertje geschreven en toen op goed geluk een eruit gepikt, dat was Barbara. Maar uiteindelijk is het toch de door mij gekozen naam geworden.
Mijn vader heeft mijn naam verzonnen, en die van mijn broer ook.. Ik vind dat je allebei sowieso voor de naam moet gaan… maar goed ik heb ook geen kinderen.
Ik mag met mijn lijstje komen en manlief zoekt de leukste naam eruit. Zo voelen wij ons allebei prettig bij de naam. Mijn man kan al die namen niet overzien als hij aan het zoeken is. Wij twijfelen alleen nog over de meisjesnaam; hij komt terug op een naam die ik in het begin heb geroepen en ik vond een mooie naam op deze site die ik nog nooit gehoord had, maar hij twijfelt. Waarschijnlijk zal hij de doorslag geven. Ze zijn namelijk allebei mooi.
Bij de jongensnaam zei ie gelijk: Wow, dat wordt hem! Daar hebben wij ook geen twijfel meer over.
Ik weet dat zijn vader en mijn vader bij onze geboortes uiteindelijk hebben besloten uit twee namen toen wij eenmaal geboren werden. Mijn vader vond mij totaal niet uitzien als: “Kelly”, maar een echte “Wendy” en bij zijn zus stond er Sabine en Wendy bovenaan het lijstje en ten slotte besloot zijn vader dat het een “Sabine” was. Uiteindelijk is het goed gekomen: Hij zegt nu: Ik heb nu een Sabine EN een Wendy gekregen… Helemaal goed dus :p
Natuurlijk moet je het uiteindelijk samen eens zijn, maar de ideeën en het vetorecht kwamen uiteindelijk toch bij mij vandaan..tja je hebt een namentic of niet natuurlijk;-)
Voor mij is het vanzelfsprekend dat we er samen uit moesten komen. Gelukkig was dat niet moeilijk. Wij hadden dan ook maar een paar namen, zeker geen 12, waauit we hebben gekozen. En onze smaak kwa namen komt overeen. Lijkt me erg moeilijk als de één Destiny Kimberlie wil en de andere Emma Sophie (om maar iets te noemen 🙂
Mijn man kwam met de naam van onze dochter, ik kwam met de naam van onze jongste zoon en we kwamen samen op de naam van onze oudste zoon. Het was eigenlijk heel makkelijk, we waren het meteen, en vroeg in de zwangerschap, met elkaar eens.
Ik vind dat je het zeker met elkaar eens moet zijn. Als ik om me heen kijk merk ik dat sommige vaders veel meer betrokken zijn bij het “verzinnen” van namen dan andere vaders, die kiezen liever uit de namen die hun vrouw leuk vindt.
Natuurlijk wil je een naam waar je beide blij mee bent. Maar als het erop aankomt… Ik zei: jij mag de achternaam al geven, dan heb ik veto over de voornaam. Vond ik wel een eerlijke verdeling!
Dat argument zou ik nooit kunnen gebruiken. Want ik zou het kind nooit mijn achternaam geven, ook al mag het nu wel. Tenzij hij “van der Plas” of “Naaktgeboren” heet, natuurlijk. 😉
@Wendy, wat dom wat dom wat dom van mij dat ik DAAR niet aan heb gedacht. Inderdaad, HIJ levert de achternaam al… Maar goed, hoe fatsoenlijk die ook is, hij heeft hem niet zelf gekozen.
En dat zelf kiezen maakt het leuk. Hier allebei vetorecht en allebei een goed gevoel bij de naam – maar uiteindelijk was ik de baas. Naja, heb dus maar niet meegedaan aan de poll.
Wij wilden voor onze tweeling zeker de geslachten weten omdat we meteen al ruzie hadden over de namen. We vonden elkaars namen vreselijk en waren allebei niet erg toegeeflijk haha. Voor onze dochter hadden we een naam, maar toen kwamen we met een jongensnaam die er erg op leek. Samen voor de jongensnaam gekozen en gingen voor een andere meisjesnaam. Mijn vriend bedacht die, ik was het ermee eens maar ik wilde wel de schrijfwijze bepalen. Want daar waren drie varianten van. Uiteindelijk waren we er met 24 weken uit!
Bij de eerste dochter heb ik mijn varatie doorgedrukt.
Bij de tweede dochter mocht hij (na de bevalling) kiezen uit twee namen.
En voor onze jongen hebben we naar Emma geluisterd 🙂
Dit is absoluut iets dat we samen uitzoeken! We hebben elk de helft zeggenschap en daarom heeft ons kindje een half uur geen naam gehad;) maar nu zijn we er sámen heel blij mee.
Bij een ouder stel dat ik ken heeft de vrouw de broek aan en die heeft ook alle namen bepaald. Wel leuk dat je dan echt zelf mag kiezen, maar ook wel wat eenzaam: samen kiezen is samen voorpret hebben en ik vind dat toch leuker dan alleen. Ook al neem je dan misschien ooit een naam die niet jou all-time-favorite is.
Bij de oudste heb ik de naam gekozen en mijn man heeft de bij de jongste mogen kiezen. Gelukkig stond ik wel achter zijn keuze hoor, anders had ik daar wel een stokje voor gestoken 😉
Hier nog geen man en/of kinderen. Als er ooit één komt mag ik hopen dat de namen hem of niet veel uitmaken of hij dezelfde stijl heeft als mij, want ik weet heel goed wat ik wil :D.
Wie bepaalt nou uiteindelijk de naam? vader of moeder?
wat als vader toch oneens is met de naam en bij de gemeente toch zelf een naam kiest?
Ik ken inderdaad 2 vaders die toch een andere naam kozen, toen ze in het gemeentehuis stonden 😉
Echt? En toen en toen en toen? 😉
Ja zo’n soort verhaal heb ik ook gehoord. De vader had zijn dochter, de naam van zijn eerste vriendin gegeven. Nou ik zou laaiend zijn geweest. En zou mijn man voor de rest van zijn leven Johan noemen naar mijn eerste vriend.
Mijn dochter zou ik uiteraard een heel andere roepnaam geven.
hahaha, geweldig verhaal.
Mijn man zou na aangifte meteen mijn ex zijn. Alleen al vanwege de lelijke naam. 😉